ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Καλά είναι τα στατιστικά στοιχεία, αρκεί να τα «διαβάζεις» και να μην περιορίζεσαι στους ξερούς αριθμούς. Με την ευκαιρία του τελικού του τσάμπιονς ληγκ και την επικράτηση της Μπαρτσελώνα η Ισπανία, λέει, επιβεβαίωσε την ανωτερότητά της στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Έφθασε τις 15 κατακτήσεις. Επειδή ήδη η Ρεάλ έχει 10 κούπες και 5 η Μπαρτσελώνα.

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Κατ' αρχήν, μιλάμε για κύπελλο πρωταθλητριών και για την εξέλιξή του, το τσάμπιονς ληγκ, όχι για εθνικές ομάδες. Η Ρεάλ, δηλαδή, όπως και η Μπάρτσα δεν είναι Ισπανία. Είναι ομάδες της Ισπανίας. Υπάρχει διαφορά. Μια σχετική διαφορά, όχι άσχετη.

Μετά την Ισπανία με τις 15 νίκες στον τελικό, ακολουθεί με 12 επιτυχίες η Ιταλία, όπως τόσες έχει και η Αγγλία. Ποια είναι η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες; Πιο συγκεκριμένα, και για να το πούμε σωστά, ποια η διαφορά στα πρωταθλήματα των δύο χωρών; Τρεις μόνον ομάδες από Ιταλία, η Μίλαν, η Ίντερ και η Γιουβέντους πήραν τα 12 κύπελλα ενώ τόσα πήραν πέντε(!) ομάδες από την Αγλλία. Λίβερπουλ, Μάντσεστερ, Νότιγχαμ, Άστον Βίλα και Τσέλσυ.

Μια άλλη παρατήρηση. Τους 5 από τους επτά «γερμανικούς» τελικούς μια ομάδα, η Μπάγερν, τους άλλους δύο το Αμβούργο και η Ντορτμουντ. Τρεις ομάδες και από την Ολλανδία, ο Άγιαξ 4 φορές, από μία Φέγιενορντ και Αϊντχόβεν. Τι σημαίνει αυτό;

Η Γερμανία έχει πολύ πιο δυνατό πρωτάθλημα από την Ολλανδία, επίσης ανταγωνιστικό σαν εκείνο της Ολλανδίας, όμως ξεχωρίζει η Μπάγερν. Όπως κάποτε στην Ολλανδία κυριαρχούσε ο Άγιαξ.

Ένα ερώτημα. Η Ρεάλ έχει 10 κύπελλα Ευρώπης, η Μίλαν 7, η Μπαρτσελώνα, Μπάγερν και Λίβερπουλ από πέντε. Θα μπορούσε μια ομάδα να έπαιρνε τόσα τσάμπιονς ληγκ αν προερχόταν από το πρωτάθλημα της Σουηδίας. Του Βελγίου και της Σκωτίας. Της Πολωνίας και της Γαλλίας. Σίγουρα όχι, είναι η απάντηση.

Καμμία Μπαρτσελώνα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπάγερν και Μίλαν, θα μπορούσαν να είχαν διαχρονικά δικές τους μεγάλες στιγμές, αν ήταν ομάδες της Ρουμανίας και της Ιρλανδίας, της Τσεχίας και της Πορτογαλίας.

Διαβάστε ακόμα:

Η πολύ μεγάλη «νίκη» της Γιουβέντους