ΟΤΑΝ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΚΑΝΕ 27 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΣΤΟΠΕΡ

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν μια ζωή τα σέντερ μπακ. Κόντεψε να 60αρίσει ο Μάρτιν Νοβοσέλατς και οι παλιότεροι γάβροι έλεγαν ότι ακόμα δεν είχε βρεθεί αντικαταστάτης του.

Μιλάω για εκείνο το θηρίο τον Κροάτη, που επί Νταϊφά μέσα σε μια διετία που έμεινε στο λιμάνι έκανε μεγάλο γκελ στους οπαδούς της θρυλάρας. Το 1982 την κοπάνησε για το χωριό του και από τότε δεν βρέθηκε ποτέ ο αντικαταστάτης του, παρά μόνο όταν κατηφόρισε την Ευρώπη ο Μέλμπεργκ.

Οπως στο λέω. Χρειάστηκε να περάσουν 27 ολόκληρα χρόνια για να δεχθούν οι μυημένοι γάβροι, δεν μιλάω για τους χθεσινούς, ότι βρέθηκε ο αντικαταστάτης του Νοβοσέλατς. Μιλάμε για παράνοια. Κανείς δεν ήταν αρκετά καλός για να μαζέψει τα πράγματα πίσω.

Μαζύ με τον Σουηδό, αξιόπιστος και ο Αβραάμ. Αργότερα μπήκε στην ομάδα και ο Μανωλάς. Ολοι είχαν αρχίσει να αλλάζουν το παραμύθι. Οταν είσαι κανονικός γάβρος κάτι θα σου μυρίσει κάτι θα σου βρωμίσει. Αρχισαν, λοιπόν, να ασχολούνται με άλλα πράγματα. Με τα χαφ για παράδειγμα. Κι όμως. Η ζωή κάνει κύκλους. Εν έτη 2015 ξανά ο ίδιος βραχνάς. Κανά στόπερ ρε παιδιά.

Με τη Φενέρμπαχτσε και το 3-2 υπέρ της τουρκικής ομάδας, την πλήρωσαν οι φουκαράδες Αυλωνίτης και Βούρος. Τι να κάνουν τα παλληκάρια. Δεν έχουν παίξει σε αυτό το επίπεδο. Σύμφωνοι, σου λέει ο γάβρος. Ομως και με τους Σιόβα - Μποτία τα ίδια θα είχαμε. Ενα σέντερ μπακ, ρε. Εδώ και τώρα...

Διαβάστε ακόμα:

Ο Εσιέν και η πουτάνα η δημοσιογραφία