ΟΙ ΓΑΒΡΟΙ ΑΓΑΠΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑΡΑ ΤΟΥΣ;

Μας ζαλίσανε τον έρωτα με το κοσμοϊστορικό γεγονός. Με το ρεκόρ που έσπασε η ΠΑΕ Ολυμπιακός επί προεδρίας Βαγγέλη Μαρινάκη. Έφθασε τα 18.562 εισιτήρια διαρκείας. Το προηγούμενο... ρεκόρ ήταν 18.250 διαρκείας, από τη σαιζόν 2006-07, επί Κόκκαλη.

Επί Ντέμη Νικολαϊδη, τη σαιζόν 2007-08, τότε που η ΑΕΚ πήρε τον προερχόμενο από τον Ολυμπιακό Ριβάλντο, είχε πιάσει 25.495 διαρκείας. Ο Παναθηναϊκός, επί πολυμετοχικότητας, το 2009-10 ξεπέρασε τα 30.000 διαρκείας.

Άντε να αναφέρουμε και το... ρεκόρ του ΠΑΟΚ, με 21.100 διαρκείας, επί προεδρίας στην ΠΑΕ του Θόδωρου Ζαγοράκη, το 2009-10. Αλήθεια, λέει... κάτι και τι είναι αυτό με τα εισιτήρια που προπωλεί μια ΠΑΕ από την αρχή της σαιζόν;

Και μόνον ότι το νούμερο διαφέρει από χρονιά σε χρονιά αποδεικνύει ότι δεν είναι η αγάπη του οπαδού που... κρίνεται. Δεν αγαπάνε, δηλαδή, οι γάβροι την ομαδάρα τους πιο πολύ απ' ό, τι αγαπάνε τη δική τους ομαδάρα οι παοκτσήδες, οι αεκτζήδες, οι βάζελοι.

Η αγάπη, το συναισθηματικό δέσιμο του οπαδού με την ομαδάρα του είναι δεδομένο. Όταν, όμως, ο κόσμος είναι φτιαγμένος, περιμένει περισσότερα, τότε αγοράζει διαρκείας, πάει πιο συχνά στο γήπεδο. Αντίθετα, αν ο οπαδός είναι φαρμακωμένος με την ομάδα, με τον πρόεδρο, αποστασιοποιείται. Δεν σταματάει, όμως, να αγαπάει την ομαδάρα του. Ποτέ.

Ομαδάρα, βέβαια. Για τον οπαδό, τον κάθε οπαδό, η ομάδα του είναι ομαδάρα. Ακόμα κι αν δεν παίρνει πρωτάθλημα, ομαδάρα είναι. Ακόμα κι αν υποβιβαστεί, ομαδάρα είναι.

Διαβάστε ακόμα:

Διώξτε τον Αναστασίου, δεν βάζει γκολ η ομάδα