ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΙΝΤΕΓΕ

Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας

Αλλο το ζουζού κι άλλο το βουντού. Μην τα μπερδεύουμε. Το ζουζού -και δεν μιλάμε για τον γιο του Ζιζού ή τον ανιψιό του μπιζού- αφορά στις καρμικές ιδιότητες που έχει ένα ξόρκι. Το βουντού ξέρουμε όλοι ότι απαιτεί περίεργα μπισικλέτια και μπλέξιμο με πνεύματα. Αμφότερες οι δυτικοαφρικάνικες πρακτικές ασκούνται από μάγους. Μιλάμε για τον Ιντέγε και αποκαλύπτουμε...

Ο Νιγηριανός φορ του Ολυμπιακού τα έχει πάρει στο κρανίο εδώ και καιρό με τους μάγους της πατρίδας του. Τους ξεμπρόστιασε σε συνέντευξή του στην «Sun» που ψοφάει για τέτοιους τζερτζελέδες. «Ξέρω παίκτες που έχουν εμπλακεί με άνδρες των Juju και δεν μπορούν να ξεφύγουν. Είναι παγίδα. Ίσως να έχουν κάποια οφέλη για λίγο, αλλά στο βάθος του χρόνου πληρώνουν γι αυτό. Αν αυτά τα πράγματα έπιαναν, τότε καλύτερος παίκτης της χρονιάς θα ήταν αντί του Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο ένας Αφρικανός παίκτης. Θα συμβούλευα να μην ακολουθούν αυτή τη μέθοδο, αλλά είναι επιλογή τους, δεν μπορώ να τους εμποδίσω».

Τι έχει γίνει; Ο Ιντέγε την έχει πατήσει στο παρελθόν με τους Ζουζού, όταν πιτσιρίκι, τότε δηλαδή που όλοι γουστάρουν να καρφώνουν την μπάλα στα δίχτυα ή καμιά γκομενίτσα, αυτός ξημεροβραδιαζότανε με κάτι μαθητευόμενους μάγους. Μιλάμε για ρεμπεσκέδες που η φουκαριάρα η μάνα του τους είχε τσεκάρει. Γι' αυτό του ελεγε: «Δεν θα πας για μπάλα Μπράουν. Κομμένη...», έχοντας κρεμάσει ζωστήρες σε όλα τα εύκαιρα σημεία της χαμοκέλας τους για ώρες ανάγκης και ανυπακοής. Η γυναίκα είχε ακούσει τόσες φορές τον μικρό τσόγλανο να λέει: «Μάνα θα πάω για μπάλα» και αντ' αυτού έκανε συνεδρίες με αλλιώτικα ξόρκια από αυτά που ήξερε μέχρι τώρα η μαμά Ιντέγε. Κωλοπετσομένη η κυρία, όταν υποψιάστηκε πως κάτι περίεργο συμβαίνει, ακολούθησε τον κανακάρη της και διαπίστωσε τι γινόταν.

Ο γιος της και άλλοι τέσσερις αλητάμπουρες με μια πέτσινη μπάλα στον κάτω μαχαλά. Να ρίχνουν ένα ξόρκι και μετά να κλωτσάνε την τόπι στο γάμο του καραγκιόζη. Πώς ήταν η σκηνή στον «Κύκλο τον χαμένων ποιητών» με τα ποιηματάκια και τον μίστερ Κίτιν; Κάπως, έτσι με αιρετικές δοξασίες. Δεν της άρεσαν καθόλου αυτά τα πράγματα. Η μαμά Ιντέγε ήταν μια ενάρετη γυναίκα που εμπιστευόταν τα αρχέγονα πνεύματα, τις βουντού κούκλες της και τα βελόνια της. Το βράδυ, όπως καταλαβαίνετε, έγινε το έλα να δεις. Ο Μπράουν την ίδια στιγμή αποφάσισε να φύγει από το σπίτι.

Δεκαέξι χρονών πήγε μονάχος εκεί στο νότο. Στο Δέλτα του Νίγηρα έχει εύφορες περιοχές. Η φυλή τον Ιτζο, ψαράδες περιωπής, έδιναν μια δεύτερη επιλογή στον Ιντέγε, εφόσον δεν τα κατάφερνε στο ποδόσφαιρο. Δεν το ήξερε τότε. Δεν χρειάστηκε να το μάθει ποτέ. Αυτό, όμως, που έμαθε ήταν πως οι Ζουζού κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κι αυτό γιατί κανένα από τα ξόρκια που του είχαν μάθει δεν τον βοήθησε να μπει στην τοπική ομάδα. Ετσι αποφάσισε να δουλέψει το παλληκάρι και να δικαιωθεί. Τα δύσκολα βράδια έριχνε δυο φωνήεντα για να τσεκάρει καλού κακού μήπως οι καρμικές δυνάμεις αφυπνιστούν και του χαρίσουν ένα χατ τρικ την επομένη. Και να σας πω κάτι; Μερικές φορές έπιανε...

Για να μην τα πολυλογώ, έτσι πορεύτηκε ο Ιντέγε μέχρι την Πρέμιερ. Με πολύ δουλειά, με αρκετό ξόρκι και περισσότερο πουστριλίκι γιατί τα μαγικά λόγια απέδιδαν μία στις 15. Μαντέψτε. Ναι. Στο Ζαγκρεμπ το γκολ του ήταν από ένα εύστοχο -όχι πλασέ, σε παρακαλώ θέλω να μιλάμε όχι να αεριζόμαστε- ξόρκι. Μόλις έχασε εκείνο το άχαστο τα πήρε στο κρανίο και ΖΟΥΖΟΥνισε το καρμικό παρασύνθημα. Μάτιασε τον γκολκίπερ που στην πρώτη ευκαιρία το άρπαξε στην κλειστή γωνία.

Ενας χείμαρρος συναισθημάτων ξεχείλισε την ύπαρξή του. Μια θύελλα ξερίζωσε την ψυχή του κι ένα αστραπόβροντο γιαρέμ... που θα 'λεγε κι ο Ζήκος (όχι ο Ακης) ο μπακαλόγατος, τον συγκλόνισε. Η ζωή του πέρασε σαν κινηματογραφική ταινία από το υποσυνείδητο και αυθορμήτως αφιέρωσε στον εαυτό του το γκολ. Δεν ήταν ένα απλό γκολ. Ηταν αποτέλεσμα πολλών συγκυριών για τον Ιντέγε. Από την άλλη ήταν ακόμα μια εκτός έδρας νίκη για τον Ολυμπιακό. Ετσι για να τα λέμε όλα...

Διαβάστε ακόμα:

Αλλο το πουλί του Κασάμι