ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ

Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας

Εντάξει, το παλληκάρι δεν είναι Ρόι Κιν, ο οποίος είχε πει το μυθικό στα αποδυτήρια της Σαντερλαντ: «Είστε σκατά. Το πιθανότερο είναι να χάσετε. Τουλάχιστον βγείτε έξω και απολαύστε τη μυρωδιά σας». Μιλάμε για έπος, που δεν το έγραψε ο Γκουστάβο Πογιέτ. Ο Ουρουγουανός έκανε άλλες ομορφιές.

Διαβάζουμε συνεχώς πως έσωσε τη Σάντερλαντ και την έφτασε μέχρι τον τελικό του Λιγκ Καπ. Σας θυμίζω ότι τον διώξανε με τις κλωτσές κι αφού τα είχε κάνει όλα αιδοίο καπέλο στην ομάδα. Γύρω στο Φλεβάρη εναπόθεσε τις ελπίδες του στον κόσμο. Πώς στέλνουν διάφοροι σύλλογοι, σωματεία, αναξιοπαθούντες ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό, έτσι κι ο Γκουστάβος έγραψε μια τέτοια για τον κόσμο.

«Εκλεισα τα μάτια και θυμήθηκα να κάθομαι στα αποδυτήρια στο στάδιο του φωτός. Εχανα 4-0 σαν παίκτης της Τσέλσι. Απίστευτη ατμόσφαιρα από τους οπαδούς». Κάπως έτσι ξεκίνησε τα σλουουουουρπ ο Πογιέτ. Ομως όπως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, το γλείψιμο έχει μικρή γλώσσα. Αμ, πως...

Ξέρετε γιατί είχε γράψει αυτή την επιστολή; Διότι όλο τον προηγούμενο καιρό το είχε παραχέσει. Για τις ήττες που έκανε η ομάδα έφταιγαν όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο. Μια φορά είχε πει μαυρόγατα τον πρώτο πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Ουάσινγκτον που η Ιστορία αναφέρει πως είχε περάσει κάτι σκοτάδια στην πόλη του Σάντερλαντ.

Αυτό το περιστατικό έφερε την οριστική ρήξη του με τον κόσμο. Οχι επειδή εκτιμά τον άνθρωπο πρωτεύουσα των ΗΠΑ. Θεός φυλάξοι. Το πρόβλημα ήταν πως ο Πογιέτ έθιξε τη μαύρη γάτα. Το συγκεκριμένο ζωντανό στην πόλη είναι σαν τις αγελάδες στην Καλκούτα. Ιερό, γιατί ο θρύλος λέει, πως στους Ναπολεόντειους πολέμους, μια γάτα κατράμι με το νιαούρισμά της αποκάλυψε τα στρατά του Βοναπάρτη που πάταγαν τα ιερά χώματα του Τάιν - Γουέρ και αφύπνισε τους υπερασπιστές της πόλης. Ανοιξε και κανά βιβλίο ρε Γκουστάβε.

Ετσι που λες. Ο Πογιέτ το έφαγε το κεφαλάκι του γιατί δεν μπήκε ποτέ στην ιδιαίτερη κουλτούρα της Βορειοανατολικής Αγγλίας. Η αλήθεια είναι ότι δεν πέτυχε παίκτη της προκοπής ούτε στις μεταγραφές. Μεταξύ αυτών και η απόκτηση του Νάτσο Σκόκο που δεν ακούμπησε. Μερικοί του καταλογίζουν δυσκολία στην επικοινωνία με τη διοίκηση, άλλοι πως δεν «έστριβε» στις τακτικές του.

Εμένα, πάντως, μου αρέσει ο Πογιέτ. Θυμάμαι τα μουλωχτά πουστριλίκια που είχε ρίξει στον Στιβ Μπρους σε ένα ματς. Τον είχε κάνει, τον πρώην παίκτη του Σερ Αλεξ και προπονητή εδώ και χρόνια στην πλέμπα της πρέμιερ, να εκραγεί. Ο Πογιέτ κύριος, δεν σάλεψε ούτε φρύδι. Πρόσφατα εμφανίστηκε και σε pre game αγώνα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ράγμπι στο ITV. Γέλασε το παρδαλό κατσίκι. Δεν φταίει, όμως, αυτός που εκείνοι οι περίεργοι έχουν πεπόνι αντί για μπάλα. Αστα διάλα...

Κέρδος είναι η έλευση του Γκουστάβο Πογιέτ στην Ελλάδα και την ΑΕΚ. Τι έχει να χάσει η ομάδα; Το πρωτάθλημα; Αυτό που έχει καπαρώσει ο Ολυμπιακός από την προηγούμενη δεκαετία; Τα πλέι οφ δεν χάνονται είτε με Πογιέτ είτε με Αλέ. Οπότε ας δώσουμε μια ευκαιρία. Αμέσως πέσατε να τον φάτε τον άνθρωπο. Ουστ κοράκια...

Διαβάστε ακόμα:

Σιγά μην σκίσουν κανένα καλτσόν