ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ Ο ΣΥΛΒΑ!

Εγώ δεν παίρνω μία και θα στο πω. Ο άνθρωπος βάζει τον Ερνάνι και αφήνει στον πάγκο τον Πάρντο. Μου το έλεγε ο φίλος μου ο Παναγιώτης, άρρωστος γάβρος, με τον οποίο έβλεπα μαζί το ματς. Στο ημίχρονο, ο μονόλογος, όταν αυτοί οι κατσαπλιάδες της Ντυναμό κέρδιζαν με 1-0.

Πάντα υπάρχουν οι πολλοί, ο ένας που θα αμφισβητήσουν. Γιατί; Διότι έτσι γουστάρουμε. Ετσι φτιαχνόμαστε... Είναι στη φύση μας να κάνουμε τους ειδικούς στη θέση του ειδικού. Εδώ το κάνουμε στην ιατρική, στις θετικές επιστήμες. Στη μπάλλα θα κωλώσουμε; Και γιατί να κωλώσουμε, άλλωστε;

Ετσι που λες. Δεν τον είπε άμπαλλο τον Σύλβα ο Παναγιώτης. Του αναγνωρίζει γνώσεις και πρότερο έντιμο βίο στον Ολυμπιακό. Ομως, στο 0-1 του πρώτου ημιχρόνου είχε θολώσει. Του καταλόγισε πως «...ε, βέβαια. Θα βάλει τον Ερνάνι που είναι δικός του».

Οταν, λοιπόν, μπήκε ο Πάρντο κι έβαλε τα γκολάκια του, αφού πανηγύρισε με την ψυχή του, ο Πάνος καταριόταν την πουτάνα την τύχη που τον έφερε στον καναπέ του σπιτιού του κι όχι στον πάγκο του Ολυμπιακού. Επανέλαβε: «Αυτός παίρνει εκατομμύρια κι εγώ τα παπάρια μου. Εγώ το ήξερα από την αρχή κι αυτός το πήρε χαμπάρι στο δεύτερο ημίχρονο πως έπρεπε να βάλει τον Πάρντο. Τουλάχιστον το κατάλαβε...» Ομορφιές...

Διαβάστε ακόμα:

Ποια Ντιναμό, η νίκη απέναντυ στο βάζελο