Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ, ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σε πολύ δυνατό φεγγάρι βρίσκεται τούτη την εποχή ο Ολυμπιακός. Να κάνουμε ταμείο, όμως. Για ποιον Ολυμπιακό μιλάμε, αυτόν της Ελλάδος ή, εκείνον της Ευρώπης.

Δεν είναι ένας ο Ολυμπιακός. Δεν είναι, δηλαδή, ίδιος ο Ολυμπιακός του πρωταθλήματος μ' εκείνον του τσάμπιονς ληγκ. Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα κάνει αγγαρεία, βαριέται, και δικαιολογημένα, όταν αντιμετωπίζει τους Πλατανιάδες και τις Βέροιες, ενώ στα παιχνίδια τα διεθνή δείχνει άλλες απαιτήσεις, άλλες δυνατότητες.

Με μια κουβέντα. Ο Ολυμπιακός σήμερα, με τις επιτυχίες του, με τις νίκες στην Ευρώπη, δεν εκφράζει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε καμμία περίπτωση. Δεν εκπροσωπεί το ντόπιο πρωτάθλημα. Η συμμετοχή του σ' αυτό είναι «τουριστική», καμμία σχέση με τις «ισοϋψείς» παραδοσιακά ομάδες που θεωρούνταν ανταγωνίστριες, δηλαδή Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, μέσα και ο ΠΑΟΚ.

Επί Κόκκαλη ο Ολυμπιακός πήρε 12 πρωταθλήματα σε 14 χρόνια. Επί Μαρινάκη γράφει ήδη 5 στα 5 και το 6 στα 6 είναι στην τσέπη. Χωρίς να έχει αντίπαλο. Χωρίς να απειλείται. Επιτέλους! Ο Ολυμπιακός έχει επιβάλλει καθεστωτικό ολοκληρωτισμό στο εγχώριο ποδόσφαιρο.

Ο Ολυμπιακός είναι των γάβρων. Και, βέβαια, του Μαρινάκη. Ο οποίος Μαρινάκης όπως όοοοοολοι οι πρόεδροι των μεγάλων ομάδων δεν ενδιαφέρονται για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, αλλά και της αξιοπιστίας του πρωταθλήματος, παρά μόνον για την ομαδάρα τους. Αυτοί να παίρνουν την κούπα, ας παραμένει το πρωτάθλημα μια πατσαβούρα.

Τι θα μπορούσε να κάνει ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Σαββίδης, ο Μελισσανίδης, ο κάθε μεγαλομέτοχος ΠΑΕ. Γιατί να συζητάμε ένα θέμα που δεν απασχολεί τους ίδιους τους επιχειρηματίες της μπάλλας. Οι οποίοι, μάλιστα, αρνούνται ότι είναι μπίζνεσμεν στο ποδόσφαιρο. Η εμπλοκή τους με την ΠΑΕ, λένε, οφείλεται στο... ψώνιο τους με την ομάδα τους.

Θέλουμε και τον Παναθηναϊκό να «σχίζει» στην Ευρώπη. Και την ΑΕΚ. Και τον ΠΑΟΚ. Αυτό, όμως, δεν γίνεται αν το πρωτάθλημα δεν παράγει κέρδη, αν δεν λειτουργεί σαν θέαμα εμπορικό. Επειδή, λοιπόν, τα ίδια τα αφεντικά των ΠΑΕ δεν ενδιαφέρονται για τη συντεχνιακή ανάπτυξη του ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι, είναι απαραίτητη η πολιτική παρέμβαση από πλευράς κυβέρνησης. Όσο, όμως, πάσχουν για την ποδοσφαιρική βιομηχανία οι ανώνυμες εταιρείες, οι ΠΑΕ, άλλο τόσο ενδιαφέρονται για το πρωτάθλημα και τα κομματικά μαγαζιά της πιάτσας.

Διαβάστε ακόμα:

Ποιος έδωσε στον Πάρντο το κλειδί του χρηματοκιβωτίου