ΠΛΟΥΣΙΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Η, ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΣ;
Είμαι γάβρος και χαίρομαι που η ομαδάρα μου πήρε και τον Καμπιάσο. Όχι μόνον και τον Πουλίδο. Πήραμε και τον Ερνάνι. Πετάω στα σύννεφα σαν οπαδός διότι με φτιάχουν τα πρωτοσέλιδα. Δεν χρειάζεται να αγοράσω καμμία φυλλάδα, τις κόψαμε όπως κι άλλα πράγματα. Μπανίζω τα εξώφυλλα των εφημερίδων στην τηλεόραση, στα sites. Τζάμπα είναι.
Εγώ, λοιπόν, ο γάβρος χαζοχάρηκα με την απόκτηση και του Φινμπόγιανσον, αν τον λέω καλά. Πότε να προλάβουμε να μάθουμε τα ονόματα των παικταράδων μας, όταν λίγο μετά την άφιξή τους φεύγουν και πάνε απ' εκεί που ήρθαν και κάπου αλλού, αδιάφορο. Να τα βάψω μαύρα που κάποιος πριν προλάβει καλά-καλά να έρθει, γίνεται παρελθόν;
Άλλο πλούσιος, άλλο νεόπλουτος. Τεράστια η διαφορά. Πλούσιοι και οι δύο, ακόμα κι αν ζυγίζουν το ίδιο, όμως διαφέρουν διότι ο ένας είναι παράδοση, ο άλλος χθεσινός με το κόμπλεξ της επίδειξης. Εγώ σαν Ολυμπιακός τι είμαι; Τι από τα δύο.
Βρισιά είναι να πεις κάποιον νεόπλουτο. Κάποιον όχι φρεσκοπλούσιο ακριβώς, αλλά με συμπεριφορά φρεσκοπλούσιου. Υπάρχουν μερικοί που είναι χρόνια πολλά πλούσιοι, κι όμως μοιάζουν με νεόπλουτους. Δεν έχουν αποβάλλει το σύνδρομο του νεοπλουτισμού τους.
Έχει λεφτά ο Ολυμπιακός και τα σκορπάει στις μεταγραφές. Παίρνει παίκτες που δεν χωράνε όλοι στην ομάδα, στην ενδεκάδα, στον πάγκο. Γιατί το κάνει αυτό ο Ολυμπιακός; Για να ισχυροποιηθεί. Να εξασφαλίσει μια διαφορά σε σύγκριση με τους αντιπάλους του. Για να δείξει σ' όλους ότι αυτός είναι ο πιο εύπορος. Ο πιο ανοιχτοχέρης. Για να εμπορευθεί την οικονομική του δυνατότητα, να μεταπωλήσει τους ποδοσφαιριστές που αποκτά. Τι απ' όλα.
Ύστερα είναι και οι παίκτες που παίρνει ο Ολυμπιακός και δεν... έρχονται στον Ολυμπιακό. Δίνονται δανεικοί. Και γι' αυτό εγώ ο γάβρος θα πρέπει να αισθάνομαι υπερήφανος, να έχω μια αίσθηση ανωτερότητας στα λυγούρια, απέναντι στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, και τον ΠΑΟΚ. Εγώ ο γάβρος που κάποτε έβριζα τον Βαρδινογιάννη που μοίραζε δανεικούς στις ΠΑΕ-παραρτήματα του Παναθηναϊκού.
Διαβάστε ακόμα: