ΟΛΟΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ ΛΕΚΚΟΥ

Γενικός διευθυντής επί σειρά ετών στην ΕΠΟ ήταν ο μακαρίτης Νίκος Λεκκός. Αυτός και ο επίσης αείμνηστος μεταχουντικά γενικός γραμματέας της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας Μπάμπης Δαυίδ ήταν «οι κινητές εγκυκλοπαίδειας» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν άνθρωποι, αυτοί κι ένα σωρό άλλοι, που τότε ασχολούνταν «διοικητικά» με το ποδόσφαιρο, ελάχιστη σχέση με το παιχνίδι, σε επίπεδο αγωνιστικό, αλλά και εμπορικό, οικονομικίστικο.

Γιατί, μήπως σήμερα αν θέλει κάποιος να μιλήσει τεχνοκρατικά για το ποδόσφαιρο στην ΕΠΟ, σίγουρα θα τον πάρουν για εξωγήινο. Για περίεργο.

Μέχρι το 1967, λοιπόν, έπαιζαν στο ελληνικό πρωτάθλημα και ξένοι διαιτητές. Όλοι τους περνούσαν από τον πάγκο του Νίκου Λεκκού, γάβρος μεν, καμμία σχέση με το πνεύμα «διαπλοκής» που σήμερα κυριαρχεί ο προερχόμενος από τον Ατρόμητο Καμινιών, πρώτη ομάδα του Γιώργου Σιδέρη.

Ένας Βούλγαρος διαιτητής, Σταύρεφ στο όνομα, είχε δώσει ρεσιτάλ σε αγώνα Προοδευτικής-ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη. «Ήσουν πολύ καλός...» του λέει ο Λέκκος, πήρε το θάρρος ο Βούλγαρος και δεν κρύφθηκε:

-Έχω ανάγκη οικονομική και θέλω να παίζω στο πρωτάθλημά σας όσο γίνεται περισσότερο...

Έτσι έγινε. Μόνο που ο Σταύρεφ έπαιξε πολλούς αγώνες με τουλάχιστον 7 διαφορετικά ονόματα στην Ελλάδα.

Διαβάστε ακόμα:

Ο συνταγματάρχης κόκκινη κάρτα στους ξένους διαιτητές