ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΛΕΓΕΤΑΙ «ΛΕΣΤΕΡ», ΟΧΙ... ΡΑΝΙΕΡΙ

Το σύμπαν του ποδοσφαίρου έχει σταματήσει δικαιολογημένα στο φαινόμενο «Λέστερ». Είναι η επιτομή της έννοιας έκπληξη στο παιχνίδι. Η άσημη αγγλική ομάδα βάζει στη σκιά της τη μέχρι σήμερα μεγαλύτερη έκπληξη της αιωνιότητας στη μπάλλα, το θρίαμβο της Ελλάδος το 2004.

Άλλο είναι η έκπληξη, μία απίθανη νίκη, το «παράλογο» αποτέλεσμα σ' έναν αγώνα. Συμβαίνει. Και πάντα θα συμβαίνει, η μικρή ομάδα να κερδίσει την μεγάλη. Η ισχυρώτερη να ηττηθεί από την κατώτερη ομάδα. Κι άλλο να σηκώσει την κούπα σ' ένα τουρνουά, μετά από μια σειρά αγώνων, η ομάδα εκείνη που δεν θεωρούνταν ούτε καν αουτσάιντερ.

Έκπληξη το 1992 η νικήτρια του Ευρω Δανία. Η κορυφαία έκπληξη από καταβολής. Η ομάδα που είχε αποκλειστεί(!) πήρε τη θέση στην τελική φάση της Γιουγκοσλαβίας, που δεν της επετράπη η συμμετοχή, λόγω του πολέμου, και τελικά στην Σουηδία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η έκπληξη.

Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη η νίκη της Ελλάδος στο Ευρω 2004. Και σήμερα το παγκόσμιο, πιο σωστά θα λέγαμε το αθάνατο ποδόσφαιρο βιώνει τη μέγιστη έκπληξη της Ιστορίας. Την περασμένη σαιζόν η Λέστερ μόλις γλύτωσε από τον υποβιβασμό και με συμβόλαια παικτών στα οποία προβλέπεται πριμ… παραμονής στην κατηγορία(!) δεσπόζει στην κορυφή του πρωταθλήματος.

Τολμώ να πω ότι το θαύμα της Λέστερ ήταν... γραμμένο. Θέλω να πω ότι θα γινόταν και μ' άλλον προπονητή. Ότι έχει υπερεκτιμηθεί η συμβολή του Ιταλού Κλαούντιο Ρανιέρι. Αυτή είναι η γνώμη μου.

Μην παρεξηγηθώ. Δεν θα ισχυριστώ ότι ο Ρανιέρι δεν είναι καλός προπονητής. Ούτε θα τον κρίνω από τη θητεία του στην προηγούμενη ομάδα, την εθνική Ελλάδος που έχασε δύο φορές από τους ερασιτέχνες των Νησιών Φερόε. Άλλο λέω.

Στο ποδόσφαιρο, όπως το έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις, σε «πάει» και η ομάδα. Τον παίρνει από το χεράκι η ομάδα τον καλό, τον μέτριο, τον μαλάκα προπονητή και τον πάει φουλ πανσιόν.

Μια τελευταία κουβέντα. Είναι τόσο απίστευτη, τόσο παραμυθένια η έκπληξη της Λέστερ, που πιθανόν να επαναληφθεί στον ίδιο βαθμό μετά από 200-300 χρόνια, που θαρρώ αδύνατον να οφείλεται σε μετρήσιμο ποσοστό στον όποιον Ρανιέρι. Μη βλέπουμε μόνον τον μίστερ που κάθεται στον πάγκο και δεν φωτίζουμε ένα κάρο άλλες μονοσήμαντες λεπτομέρειες, που έχουν βάλει το χεράκι τους στην έκπληξη του σύμπαντος.

Διαβάστε ακόμα:

Εκπληξη να μην ντοπάρεται ο Ιμπραήμοβιτς