ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΑΤΛΕΤΙΚΟ, ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ!

Στον τελικό η Ατλέτικο κι όχι η Μπάγερν. Συμβαίνει κι αυτό στο ποδόσφαιρο. Να κερδίζει ο «κακός» του έργου κι ο καλός να πεθαίνει πρόωρα. Όπως το λέω. Και πριν βιαστείς να πεις οτιδήποτε, πριν συμφωνήσεις, πριν διαφωνήσεις μαζύ μου, χωρίς την άδειά σου, νταηλίκι θα σου πω μια ιστορία.

Από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις ξεκινούν με σκοπό να πάνε σ΄ένα σημείο, στο ίδιο, δύο άνθρωποι. Ένας κακοποιός κι ένας φιλάνθρωπος. Ο πρώτος να σκοτώσει ένα ζευγάρι γερόντια και να τους πάρει ό,τι έχουν στο σπίτι τους. Ο άλλος, ο καλός άνθρωπος, για να δώσει χρήματα και φάρμακα που χρειάζονται ο γέρος και η γριά του.

Με ποιον είσαι εσύ, ρε; Με την Ατλέτικο ή, με την Μπάγερν. Θα σου πω εγώ με ποιον είμαι. Ούτε με τον έναν, ούτε με τον άλλον. Εγώ είμαι με το ποδόσφαιρο. Είμαι, δηλαδή, με τις αξίες και την αλήθεια του ποδοσφαίρου. Δεν είμαι οπαδός, δηλαδή.

Ο οπαδός είναι κολλημένος. Είναι με την Ατλέτικο είτε παίζει καλά, είτε άσχημα. Είτε είναι πρώτη στον κόσμο, είτε τελευταία στην Ισπανία. Ο οπαδός είναι με την Μπάγερν είτε τον ικανοποιεί το ποδόσφαιρο της ομάδας του, είτε όχι.

Εγώ, λοιπόν, δεν είμαι με την Ατλέτικο, όχι γιατί είναι αντίπαλός μου, όχι διότι εγώ είμαι Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά διότι η εν λόγω ομάδα βγαίνει στο γήπεδο να παίξει με πολεμιστές. Όχι με ποδοσφαιριστές.

Όχι, κύριε. Δεν κατάλαβες. Το ποδόσφαιρο είναι επανάσταση. Είναι υπέρβαση. Είναι φως. Είναι ελευθερία. Είναι δημιουργία. Δεν είναι συνωμοσία. Σκοτάδι. Κρυφτό. Η αγιοσύνη του ποδοσφαίρου δεν έχει σχέση με τον πόλεμο στα χαρακώματα, με στόχο αποκλειστικό να μην αφήσουμε να περάσει ο αντίπαλος.

Αν είσαι με την Ατλέτικο και δεν είσαι οπαδός της, τότε δεν έχεις τις «δικαιολογίες» σου κι αν την υποστηρίζεις, είναι σα να παίρνεις το μέρος του κακοποιού, όχι του φιλάνθρωπου. Τελικά τι έγινε στο Μπάγερν-Ατλέτικο; Δεν είδες, ρε! Πρόλαβε ο άλλος και σκότωσε τα γερόντια πριν απ' εκείνον με τη βαλίτσα, τα λεφτά και τα φάρμακα.

Διαβάστε ακόμα:

Η συμμορία, η ατυχία, η διαιτησία...