ΟΙ ΒΙΚΙΝΓΚΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Τελικά, υπάρχει το ποδοσφαιράκι, που είναι κάτι σαν παρηγοριά. Κάθεσαι μπροστά στο κουτί να παρακολουθήσεις τις ματσάρες του τσάμπιονς ληγκ και, γαμώ την κόλασή μου, ξεχνιέσαι. Φεύγεις, ρε παιδί μου, από τις σκοτούρες. Από όλα αυτά που η πουτάνα σου ζητάει κάθε μέρα. Μία το ένα, μία το άλλο.

Ποια είναι η πουτάνα; Αυτό που σήμερα είναι η ζωή στην Ελλάδα. Φοβερό! Μια πουτάνα να σε πηδάει εσένα. Δεν ξανάγινε. Αντί να την πηδάς εσύ, σε ξεσκίζει εκείνη. Και στα παίρνει, και δεν σου αφήνει μία, και σε παλουκώνει.

Λέγαμε για το ποδοσφαιράκι. Ε, όχι, ρε, αποδυτηριάκια, και ποδοσφαιράκι! Το σωστό είναι να λες ποδοσφαιράρα. Ακόμα κι αυτό το Ρεάλ-Σίτυ που δεν συγκρίνεται μ' εκείνο της Μπάγερν και της Αθλέτικο, σε κράταγε. Ζητούσε την προσοχή σου.

Έτσι που λες. Σπουδαία προσφορά το τσάμπιονς ληγκ στον κοσμάκη. Σχεδόν τσάμπα απολαμβάνεις ένα πρώτης τάξεως θέαμα. Ζωντανό, αληθινό, σπαρταριστό. Ένα παιχνίδι κρίσιμο και υψηλού επιπέδου, με παικταράδες. Και, μη το ξεχνάμε ποτέ αυτό, και σε γήπεδα με ατμόσφαιρα πολιτισμένη. Κυριλάτη. Εκκλησιαστική.

Τελικός κυπέλλου Ελλάδος; Έλα! Μη μ' αρρωσταίνεις. Μη με υποβιβάζεις. Άσε με να περιμένω τον τελικό του τσάμπιονς ληγκ, αν και μου τη χαλάει που θα γίνει με την Αθλέτικο. Λες και θα κατέβουν από το βορρά οι Βίκιγκς με τα τσεκούρια τους.

Να πω και το χειρώτερο. Προβλέπω να το παίρνει ο Σιμεόνε.

Διαβάστε ακόμα:

Η Ατλέτικο είναι ΙΧ ομάδα του Σιμεόνε