ΑΠΟΨΕ Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ

Δεν είμαι «φτιαγμένος». Το μεγαλείο του ποδοσφαίρου είναι ότι σε κερδίζει και πριν ξεκινήσει η ποδοσφαιρική δράση στο γήπεδο. Σε βάζει στην πρίζα το παιχνίδι από τα πριν. Σε προετοιμάζει, σε ντοπάρει με αγωνία, με το άγνωστο, γιατί όχι και με την επιθυμία να κερδίσει η μία ομάδα.

Τελικός κυπέλλου σήμερα και όλα τα γελοία και εμετικά που προηγήθηκαν μ' έχουν ξενερώσει. Μη σου πω το άλλο. Είμαι που είμαι κρύος, δεν έχω «φτιαχτεί» εν όψει του αγώνα, το 'χω σίγουρο ότι θα με χάλαγε αν γινόταν το ματς με κόσμο. Με οπαδούς των δύο ομάδων μέσα.

Για σκέψου. Τελικός κυπέλλου σε μία τριτοκοσμική χώρα και οι ενδιαφερόμενοι να μη βρίσκουν ημέρα πότε να γίνει το παιχνίδι. Ο υπουργός τους να μην το επιτρέπει καθόλου, μετά να τους κάνει τη χάρη να γίνει χωρίς θεατές, τελικά με μαθητές. Να ξεσπάει ο τρωικός πόλεμος ποιοι θα είναι οι δύο βοηθοί του διαιτητή. Αηδιαστικά πράγματα.

Για σκέψου. Τι θα πεις εσύ ο ξένος γι' αυτή τη συχαμένη χώρα; Ότι οι άνθρωποι είναι για κλωτσές! Το αφεντικό της μίας ομάδας να αποκαλεί απατεώνα το αφεντικό της αντίπαλης ομάδας κι αυτός να λέει το ίδιο για τον άλλον. Και ο φαιδρός της ιστορίας, ο υφυπουργός να κάνει... αντίσταση σε κάποιον Γκιρτζίκη.

Ποιος τελικός κυπέλλου σε μια περιοχή της Ευρώπης που οι αντίπαλοι, οι παρατρεχάμενοι των δύο ομάδων με τις φυλλάδες περαμένουν ακόμα στον αιώνα των ανθρωποφάγων. Ερχόμαστε να σας πηδήξουμε. Θα δείτε τι θα πάθετε.

Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει καμμία γιορτή. Το έργο το καπελώνει ένας οπαδικός πατριωτισμός του ουρακοτάγκου.

Για σκέψου. Να μη ξέρεις μέχρι τελευταία στιγμή πότε θα γίνει η γιουροβίζιον του τραγουδιού. Το φάιναλ-φωρ του μπάσκετ. Τι θα έλεγες για τον καραγκιοζισμό τους. Το χειρώτερο δεν είπαμε. Δεν το έχουμε χωνέψει ακόμα ότι είμαστε τα νούμερα της Ευρώπης. Ότι οι ξένοι μας βλέπουν όπως είμαστε. Μία κοινωνία αποκρουστική. Ανίκανη, πιο σωστά χωρίς την επιθυμία να διοργανώνει τελικό κυπέλλου, με σκοπό να τον χαρεί.

Διαβάστε ακόμα:

Πόσο κοστίζει το λάδωμα για να βγει νέα διοίκηση της ΕΠΟ