ΡΕΣΙΤΑΛ ΑΗΔΙΑΣ ΤΑ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Διαβάζεις αποδυτηριάκια να κτυπάς και καμιά αλήθεια. Μην τα περνάνε όλα στο ντόκου, δηλαδή ότι είναι τυχαία, ότι φταίει κάποιος, ότι δεν τρέχει τίποτα, ότι όλα είναι υπό έλεγχο, αλλά τη χάλασε τη δουλειά ο διαιτητής, ο πρωθυπουργός, ο Σόιμπλε.
Δεν έγινε εθνικός τραγουδιστής μεταπολεμικά ο Στέλιος Καζαντζίδης διότι ήταν μεγάλη φωνή. Ούτε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης επειδή ήταν μεγάλος τραγουδιστής. Ο άλλος θέλει κλάμα στη μουσική. Έχει ανάγκη να πονέσει. Να βγάλει το άχτι.
Το ίδιο στο σινεμά. Την θέλουμε κλαψιάρα την πρωταγωνίστρια. Την Μάρθα Βούρτση. Την Άντζελα Ζήλεια. Την Μαριάννα Κουράκου.
Είναι οπαδός ο άλλος στο ποδόσφαιρο και επειδή εκτός μπάλας αισθάνεται αδικημένος, αυτό το βγάζει με το ποδοσφαιρικό και κομματικό οπαδηλίκι του. Τα 'χει με «την πουτάνα την κενωνία». Με το κράτος. Με το κατεστημένο. Οπαδός του Ολυμπιακού είναι και του Παναθηναϊκού, τις δύο κατ' εξοχήν ομάδες του κατεστημένου, και αντιδρά όπως ο Νίκος Ξανθόπουλος στις ταινίες μελό. Όπως ο Καζαντζίδης στους αμανέδες.
Άντε να χαθείτε, επιτέλους, μ' αυτά τα κωλοντέρμπυ στο μπάσκετ. Φοβερό! Παρακολουθείς πολύ ωραία ματς. Ποιοτικά. Με αγωνία μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα. Αυτοί, όμως, που το παίζουν «φίλαθλοι», μέτοχοι κι όχι, χρησιμοποιούν το μπάσκετ, τα παιχνίδια Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, για να βγάλουν τη χολή τους. Να κάνουν ένα ρεσιτάλ αηδίας.
Η πλειοψηφία θέλει να χαρεί το μπάσκετ. Τους παικταράδες των δύο ομάδων. Όχι! Θα καπελώσουν τα ντέρμπυ με τα αίσχη τους αυτοί που στην πραγματικότητα δεν έχουν ουδεμία σχέση με το παιχνίδι, με τον αθλητισμό. Παρά μόνον να πουλήσουν αλητεία, διότι διαφορετικά δεν έχουν άλλο τρόπο να ξεχωρίσουν.
Διαβάστε ακόμα: