ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΡΤΖΙΚΗ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ!

Η συνέλευση της ΕΠΟ σήμανε το τέλος της διοίκησης Γκιρτζίκη. Ποιος κέρδισε; Ο κανένας! Το ότι έχασε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας και ό,τι σάπιο εκπροσωπεί και κουβαλά, δεν σημαίνει πως υπάρχει νικητής. Μιλάει ο αποδυτηριάκιας, όχι κάποιος χάλιας που θα πανηγυρίζει γιατί έπεσε η δικτατορία στην Ελλάδα, γιατί καταργήθηκε η η βασιλεία, γιατί επανήλθε η δημοκρατία, γιατί νίκησε ο Καραμανλής, μετά ο Παπανδρέου, στη συνέχεια ο Μητσοτάκης, κάποιος Σημίτης, ο ανηψιός του Καραμανλή, ο γιος του Παπανδρέου, ο Σαμαράς, κάποιος Τσίπρας.

Τι να τις κάνω, ωρέ πατριώτες, τούτες τις νίκες όταν κάθε φορά έβγαινα περισσότερο χαμένος.

Ποιος Γκιρτζίκης! Μιλάμε για μια σκνίπα. Απλά ήταν μπροστινός ενός νοσηρού και ανήθικου καθεστώτος που μόνο τυχαία δεν κυκλοφορούσε δεκαετίες στην Ελλάδα. Για ήττα θα μιλήσω μόνον αν η επόμενη σελίδα θα είναι λευκή. Όχι η συνέχεια ενός βιβλίου, μιας ιστορίας αληθινής, όχι μυθιστορηματικής που παραμένει η ίδια..., απλά διαφέρουν τα κεφάλαια της, και τα... κεφάλια της.

Ναι, το αποτέλεσμα της συνέλευσης, αυτό το 88-82 είναι η οριστική καταδίκη της σημερινής διοίκησης της ΕΠΟ, όμως όχι ακόμα και της ολομέτωπης ρήξης με το άξιο ροχάλας παρελθόν. Ό,τι έγινε για να φθάσει το πράμα στο ιστορικό 88-82 μόνο υπέρ Γκιρτζίκη μοιάζει τόσο εύκολο σε σύγκριση με τα δύσκολα που αναλαμβάνει να προχωρήσει αύριο η νέα τάξη πραγμάτων στην ΕΠΟ.

Το αύριο δεν απαιτεί νέα νίκη σε... εκλογική διαδικασία. Το αύριο χρειάζεται κτίσιμο με σχεδιασμό και τη συνδρομή ατόμων που έχουν γνώση.

Διαβάστε ακόμα:

Ο Αλαφούζος τα έχει... βρει με τον Μαρινάκη;