ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΟΥ ΤΙΜΟΥΡ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Πριν το παιχνίδι, πραγματικά αναπολούσα να παίζαμε τοπικό. Τι δουλειά έχει τώρα η περσινή ομάδα στην Ευρώπη; Εδώ τρέμαμε τον ίσκιο μας εδώ στα τοπικά. Θα μπορούσαμε την υπέρβαση; Θα μου πείτε οτι η ελπίδα τελειώνει τελευταία, ειδικά όταν οι μεταγραφές γίνανε όπως γίνανε, κι ειδικά όταν κανείς από τους καινούργιους δεν θα έπαιζε, με εξαίρεση εκείνον τον περίεργο ασκητή πίσω.

Μην τα κουράζουμε όμως τα πράματα. Το σημερινό παιχνίδι, είναι μια νίκη ξεκάθαρα του συμπαθέστατου Τιμούρ. Γεωργιανός ο τύπος, που σαν όλους τους ομοεθνείς του, θεωρείται κορυφαίος σε αποστολές αυτοκτονίας, όπως και σε συμβόλαια θανάτου. Δυσκολοκατάβλητος και κρύο αίμα. Μαχητής με μια κομψή ομορφιά. Σαν το σουτ που είχε παλιά. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε την περιοχή, αφού σκοράρουμε με τούβλο από μακριά.

Όλα καλά τα είχε μελετημένα ο προπονητής μας. Τον Άγιο Στέφανο, τον είχε μελετήσει τέλεια, κι ήξερε και τις δυνατότητες της ποσότητας της φυσικής μας κατάστασης, που κατά τεκμήριο, θα ήταν λιγότερες από των αντιπάλων. Οπότε προσέγγισε το παιχνίδι, με ένα φυσιολογικό 4-5-1, – ΟΙ ΕΞΤΡΕΜ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΗΤΑΝ ΣΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΠΛΑΓΙΩΝ – και με κάποιον Πέκχαρτ μέσα, που μόνο κατά λάθος θα μπορούσε να σκοράρει. Ένα λάθος όμως που τρόμαξε τους αντίπαλους τεχνοκράτες, λόγω ύψους. Οι Ευρωπαίοι, πάντα γουστάρουν και σέβονται τα αγκονάρια.

Η ομάδα λοιπόν βγήκε καθαρά αμυντικά, κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει σε κάποιαν κόντρα. Η ομάδα είχε ξεκάθαρο πλάνο, ξεκάθαρη αμυντική λειτουργία και ξεκάθαρη λαμπροπρεπούσα παρουσία στο ποιός πρέπει να έχει τα ηνία του αγώνα. Έδωσε ο προπονητής το γήπεδο, τρέξανε οι άλλοι, σχεδόν μέχρι σκασμού, κι εμείς κρατήσαμε το απόλυτο πίσω, με τα όπλα μας: Τον Σιμόες, τον Ανέστη και την τύχη. Λογικά όπλα σε παιχνίδι που είχαμε δεχτεί οτι δεν είμαστε το φαβορί.

Ο Τιμούρ όμως, κατώρθωσε κι έκρυψε τον Αραβίδη. Μιλάμε για σοβαρότατη κίνηση τακτικής. Όπως σοβαρότατο ήταν το κοουτσάρισμα στην διάρκεια του αγώνα. Την αλλαγή του ξυλάγκουρου με τον Μπακασέτα, την άμεση απάντηση με τρίτο αμυντικό χαφ στην κίνηση του Γάλλου, αλλά και την ελαφρώς επιθετική κατάληξη της ομάδας μας (πάντα στο 4-5-1), με την είσοδο του Πλατέλλα. Ξέρετε τι είδα; Έναν νικητή. Έναν ορκισμένο μαχητή, που ακόμα κι αν έχανε, κανείς δεν θα μπορούσε να του καταλογίσει τρέλες ή μουρλές αλλαγές. Είδα έναν άνθρωπο, που πήρε την σκοπιμότητα του, γνωρίζοντας άριστα το ρόστερ του.

Το παιχνίδι δεν ήταν για δάφνες βέβαια, αλλά ήταν πολύ πιο ωραίο από αυτό που είδα εχθές με τον αποτυχημένο διάδοχο του Εσκομπάρ, κατά Χρυσόγοννο. Είχε ρυθμό, ένταση και αρκετές φάσεις, κι από τις δυό μεριές. Φάσεις όχι τόσο πολύ τελικές, αλλά τελειώματα των τακτικών που παίχθηκαν. Τακτικές που ανάδειξαν τις δυό ομάδες σαν πρωταγωνίστριες του αγώνα τελικά, κι όχι κάποιους μεμονωμένους stars. Κακό αυτό για τους οπαδούς, αλλά πολύ καλό για τους επαίοντες του αθλήματος. Ομαδικό σπορ δεν είναι;

Η ΑΕΚ με άφησε πολύ χαρούμενο. Γνωρίζοντας ή τουλάχιστον ελπίζοντας, οτι αυτός είναι ο πάτος της. Οτι μπορεί να παίξει άμυνα καλά, αλλά αν βγουν τα στοιχήματα των μεταγραφών, μπορεί να εκτοξευθεί. Οπότε σκέφτομαι θετικά αφού υπάρχουν ακόμα αυτές οι αποκτηθείσες προσθήκες. Όσο κι αν δεν σκέφτομαι θετικά για την ρεβάνς του σημερινού αγώνα. Η ισοπαλία μας δίνει ελπίδες, αλλά αν ξέρεις μπάλα, μάλλον αφήνεις την θέση σου κι ασχολείσαι με το χωριό σου. Το να παίζεις καλή άμυνα για μισό παιχνίδι, το να υστερείς σε σωματοδομή και να πέφτεις κάτω στο ελάχιστο τζαρζτάρισμα, σε στέλνει εύκολα πρωταθλητή στο Γιουνανιστάν, παρά σε έναν ακόμη προκριματικό για την Ευρώπη.

Γιατί λοιπόν είμαι χαρούμενος; Διότι επιτέλους έχουμε έναν σοβαρό προπονητή για τα μέτρα μας. Διότι έχουμε αυτόν που δεν είναι loser και συνέχεια γκρινιάζει για τους παίκτες. Διότι εκμεταλλεύτηκε το roster κι έδειξε το ταβάνι του σαν άμυνα, όπως έδειξε και πού υστερούμε. Το να παίζεις με τον Μπακασέτα – μου άρεσε πολύ – σέντερ φορ, είναι τουλάχιστον αστείο, εφάμιλλο του οτι υπάρχει εξτρέμ στην Ευρώπη τύπου Πλατέλλα. Δηλαδή δεξιού Μπουoνανότε.

Κι είμαι χαρούμενος, διότι δεν θα ξεχωρίσω παίκτη. Διότι μπορώ να μιλήσω για ομάδα. Η οποία πήγε πολύ καλά. Και πήρε και το ελπιδοφόρο κι απατηλό αποτέλεσμα. Κι η ομάδα είναι το ζητούμενο. Οπότε, μόνο θετικά μπορώ να περιμένω. Τρέμοντας βέβαια μην χτυπήσει ο Σιμόες ή κάποιο χέρι κόψει την προσήλωση που είχαμε σήμερα από τον φόβο κάποιου εξευτελισμού. Συγχαρητήρια στην ομάδα λοιπόν, που θα αναγκάσει πολλούς Αεκτζήδες να βγάλουμε έξτρα εισιτήρια για κάποιο όνειρο απροσδιόριστο.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Δουλεύει τον κόσμο ο Στραματσόνι