ΒΡΗΚΑΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΤΟ ΡΙΟ

Ό, τι γράφω, έχω κάθε δικαίωμα να το γράφω. Αρέσει, δεν αρέσει. Για ό,τι διαβάσεις, αγαπητέ, έχεις κάθε δικαίωμα να συμφωνήσεις, να διαφωνήσεις μαζί μου. Στο φινάλε, θέλω, δεν θέλω, τσοντάρω κι εγώ στα έξοδα για να πάει η Ελλάδα στους ολυμπιακούς αγώνες. Κι όταν κάποιος πληρώνει τη ζημιά, τουλάχιστον έχει το ελεύθερο να πει τη γνώμη του.

Κάποια Ουρανία Ρεμπούλη, Ελληνίδα, έτρεξε στο μαραθώνιο και τερμάτισε. Στην 88η θέση. Κι εγώ ο Έλληνας φίλαθλος θα πρέπει να πανηγυρίσω; Ναι, αν η Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος ήταν μέσα στις τρεις πρώτες. Έτσι, ε;

Και δεύτερη Ελληνίδα έλαβε μέρος στο μαραθώνιο των ολυμπιακών αγώνων 2016. Σοφία Ρήγα στο όνομα, και ήρθε 103η. Μήπως η κρατική τηλεόραση, που την πληρώνω κι αυτή, θέλω, δεν θέλω, θα έπρεπε να στείλει ειδικό συνεργείο μόνον για το μαραθώνιο γυναικών. Επειδή έτρεξε και μια τρίτη κοπέλλα.

Η κυρία Παναγιώτα Βλαχάκη έκανε 48 δευτερόλεπτα λιγώτερο από τρεις ώρες στο μαραθώνιο και τερμάτισε στην 118η θέση.

Μια κουβέντα. Οι ολυμπιακοί αγώνες είναι πασαρέλα. Έχει νόημα μόνο για όσους έχουν πιθανότητες και δυνατότητες να διακριθούν. Και, ναι μεν οι αθλητές αγωνίζονται με εθνόσημο, όμως η επιτυχία τους, όπως και η αποτυχία τους δεν αποτελεί πατριωτικό θρίαμβο και πατριωτικό φιάσκο.

Επιτέλους! Άλλο πεινάει ένας λαός για εθνικά σουξέ κι άλλο ο αθλητισμός, πολύ περισσότερο στον αιώνα μας, να μην αντιμετωπίζεται ως προσωπική υπόθεση των αθλητών.

Και επειδή ομιλώ προσωπικώς, όπως έχω κάθε δικαίωμα, ας μου επιτραπεί να ολοκληρώσω. Δεν πανηγυρίζω, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να πανηγυρίσω, ως εθνικά περήφανος, επειδή ένας πρωταθλητής πήρε μετάλλιο. Αυτός το παίρνει, όχι εγώ.

Μ' ενοχλεί και το λέω. Επειδή έχει δικαίωμα η Ελλάδα, όπως κάθε χώρα, να στέλνει αθλητές στους ολυμπιακούς αγώνες, να συμμετέχουν με λεφτά των φορολογούμενων και με το ελληνικό εθνόσημο, κάποιοι και κάποιες που καταλαμβάνουν τις...τιμητικές θέσεις των τελευταίων.

Διαβάστε ακόμα:

Ελα, το παρατραβήξατε με την Κορακάκη