Η ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ 1 ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία για την θέση του τερματοφύλακα. Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι οτι την θέση την έπαιξα για κάποια χρόνια, κι άρα θεωρώ οτι την ψιλοξέρω. Ο δεύτερος είναι οτι η μία και μόνη μεταγραφή που έκανα όταν ήμουν γενικός αρχηγός στον Αστέρα 2004 της Καισαριανής, ήταν ενός τερματοφύλακα, που έπαιξε για τέσσερα χρόνια στην ομάδα, βασικός κι αναντικατάστατος ( σημειώνω οτι σε τέσσερα χρόνια ανεβήκαμε τρεις κατηγορίες, και στην πρώτη από τις κατηγορίες, τερματίσαμε τρίτοι ). Ο τρίτος είναι η πολύ στενή σχέση που έχω με τον Νίκο Χρηστίδη και οι άπειρες συζητήσεις για την συγκεκριμένη θέση. Επιχειρώ λοιπόν σήμερα – στην βάση κάποιας γενικότερης κριτικής για την ΑΕΚ -, να μοιραστώ τις θέσεις μου μαζί σας.

Ο τερματοφύλακας είναι μια πολύ ειδική θέση στην ομάδα. Κάποιοι λένε οτι από εκεί αρχίζει το χτίσιμο μιας ομάδας, αλλά νομίζω οτι αυτό είναι κάπως υπερβολικό. Αυτό όμως που είναι σίγουρο, είναι οτι ο keeper, αποτελεί τμήμα του άξονα μιας ομάδας, κι άρα είναι πολύ σημαντικός. Κι είναι σημαντικός διότι ναι μεν ανήκει στην ομάδα, αλλά είναι και ολίγον απομονωμένος. Θυμηθείτε παλιά στις αλάνες που στήναμε κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα. Συνήθως στο τέρμα, βάζαμε τον πιο άμπαλλο! Εκπληκτικό, ε;

Ο τέρμας λοιπόν, είναι απομονωμένος, διότι σχεδόν κανείς από την ομάδα, δεν μπορεί να καταλάβει τα λάθη του. Τις τοποθετήσεις του, αλλά και το πόσο δύσκολη ή εύκολη ήταν κάποια επέμβαση του. Είναι μια θέση, που σε κάνει ήρωα ή σε κάνει αποδιοπομπαίο τράγο. Είναι μια θέση νευραλγική όμως, που όσο και να την υποτιμούν τα δεκάρια ή οι γκολτζήδες, ενώ αυτοί θα μπορούσαν θεωρητικά να παίξουν την όποια θέση μέσα στην ομάδα, αυτήν την θέση απλά, δεν μπορούν να την παίξουν.

Το μοντέρνο ποδόσφαιρο σήμερα, έχει βάλει κι άλλα στην θέση αυτή. Την πρώτη πάσα, το σημαδεμένο βολέ και την χωριστή προπόνηση ( άλλη μια απομόνωση ). Επίσης σχεδόν ποτέ, η παγκόσμια ομοσπονδία δεν δίνει χρυσή μπάλα στην θέση αυτή, τσουβαλιάζοντας όλους τους ποδοσφαιριστές, με αυτούς που είναι special skilled αθλητές. Τι είναι το σπέσιαλ; Οτι σε πολύ μικρή ηλικία, καλείσαι και να έχεις καλά ρεφλέξ, και να έχεις την εμπειρία της οργάνωσης, τουλάχιστον της κοντινής σου αμυντικής γραμμής. Δηλαδή να διαθέτεις και κάποια σχετική εμπειρία αρκετά γρήγορα.

Δεν θέλω να μακρυγορήσω κι άλλο, αλλά πρέπει να καταθέσω κι άλλο ένα πράμα, χτίζοντας το απαραίτητο κατά την γνώμη μου θεωρητικό υπόβαθρο. Ο τερματοφύλακας πρέπει να διαθέτει προσωπικότητα, πέραν των σωματικών χαρισμάτων του. Ο keeper, θεωρείται κακός όταν πέφτει στα πόδια του αντιπάλου. Όταν μόνιμα τεντώνεται για να αποσοβήσει κάποια φάση. Σαν διευθυντής κι ενορχηστρωτής της αμυντικής λειτουργίας της ομάδας, οφείλει να διαβάζει τις φάσεις, και να μην τις αφήνει να εξελίσσονται. Οφείλει να διαβάζει το παιχνίδι, να κατευθύνει τους συμπαίκτες του, και να επεμβαίνει στο μίνιμουμ. Τέλος, τα λάθη του να τα διορθώνει μόνος του με την απαραίτητη ψυχραιμία, και τέλος να έχει δει βίντεο με όλους τους υποψήφιους επιθετικούς του αντιπάλους σχετικά με τον τρόπο που κινούνται, που σουτάρουν από μακρινή ή κοντινή θέση, ή τον τρόπο που εκτελούν στημένα.

Βουτώντας τον Ανέστη λοιπόν – που τον έχουν πλέον στο στόχαστρο οι έγκριτοι Κετσεντζόγλου και Τσακίρης, << δεν πιστεύουμε οτι η ΑΕΚ θα πάει με αυτόν στην λεωφόρο >> -, αυτό που έχω να πω είναι οτι ο Ανέστης, έχει τρία βασικά μειονεκτήματα : Δεν έχει πάσα τροφοδότησης, δεν έχει έξοδο, και δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Αυτά είναι με κάποια υπερανάλυση. Αν θέλουμε μία μόνο φράση, θα έλεγα οτι το παιδί, δεν έχει προσωπικότητα. Διότι και τα τρία αυτά μειονεκτήματα του, συμπυκνώνονται στη λέξη προσωπικότητα. Και αυτό το πράμα δεν διορθώνεται με τίποτα. Διάβαζα στο διπλανό site οτι κάτι τρέχει στα Σπάτα με τους τερματοφύλακες της ομάδας. Σαν να φταίει κάποιος Καμπόλης. Μαλακίες σύντροφοι. Δηλαδή ήρθε ο Μπανκς ή ο Νόιερ, και οι προπονητές τερματοφυλάκων, τους κατέστρεψαν.

Ας μην ξεφεύγω όμως. Κάποιοι λοιπόν συνέκριναν την περσινή γκάφα του Ανέστη ατο παιχνίδι με την Λειβαδιά, με την προχθεσινή. Δεν έχουν καμία σχέση οι γκέλες. Η μία είναι άστοχη έξοδος – είπαμε οτι δεν έχει τέτοια το παιδί – και η άλλη είναι λάθος πάνω στην γραμμή του – εκεί που θεωρητικά είναι δυνατός. Είναι δυό διαφορετικές αντιμετωπίσεις της μπάλας, που και οι δύο βρίσκονται κάτω από την επικεφαλίδα, οτι το παιδί δεν έχει προσωπικότητα.

Γιατί το λέω αυτό; Κάθισα και είδα την φάση με τον Ατρόμητο πολλές φορές. Προσέχτε τι γίνεται. Σουτάρει ο Ούμπιντες ψηλοκρεμαστά, και τον Ανέστη, αν κάτσει ακίνητος χωρίς να σηκώσει τα χέρια του, θα τον βρει η μπάλα και θα δεν θα μπει γκολ. Ο Ανέστης όμως, σκέφτεται διαφορετικά. Έχει κάποιες ενοχές που το σκορ έχει μειωθεί – χωρίς καμία ευθύνη δικιά του – και θέλει να γράψει το όνομα του στις καλές κριτικές του αγώνα. Οτι ο τέρμας κράτησε την ΑΕΚ την κρίσιμη στιγμή και τα τοιαύτα. Πιστεύει οτι την φάση την έχει. Σίγουρος λοιπόν και θέλοντας να ανέβει στα μάτια των συμπαικτών του αλλά και της κερκίδας που είναι ψιλοάσχετη, παίρνει σωστή θέση, κι ετοιμάζεται να κάνει τον αλεξιπτωτιστή και την τρομερή επέμβαση, με μια μπάλα πάνω του. Τα ίδια έκανε τρεις φορές στην Τούμπα, που ούτε καν χρειαζόταν να πέσει.

Στο βίντεο λοιπόν που έβλεπα, πρόσεξα και κάτι άλλο. Οτι είναι τόσο σίγουρος ο Ανέστης οτι θα κοροϊδέψει τον κόσμο, που έχοντας αποφασίσει οτι θα κάνει την εναέρια τούμπα, ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΘΕΙΑ ΑΝΑΠΝΟΗ, όπως κάνουν στις καταδύσεις. Είναι τρομερή λεπτομέρεια αυτή, διότι ο τερματοφύλακας πριν την απόκρουση ζωής και θανάτου, ΔΕΝ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΠΟΤΕ. Αναπνέει μετά, άσχετα με την κατάληξη της φάσης. Τα υπόλοιπα τα έχετε δει, όπως και τις λοιπές τρίχες που έχουν γραφτεί.

Με βάση αυτά που έχω γράψει λοιπόν, σας λέω ξεκάθαρα οτι ο Ανέστης απλά δεν κάνει για την θέση αυτή. Είναι ένας πολύ μικρός τερματοφύλακας, που είναι αδύνατον να βελτιωθεί. Η προσωπικότητα δεν μαθαίνεται. Ή την έχεις ή δεν την έχεις. Όταν κάποιος είναι Μπάγιεβιτς, τέτοιος θα παραμείνει. Επίσης ο Ανέστης δεν κάνει για την ΑΕΚ, αφού η ομάδα αυτή έχει πίεση από τον κόσμο, και θεωρητικά δεν τρώει τόσες φάσεις όσες άλλες ομάδες που είναι σε χαμηλότερες θέσεις. Στην ΑΕΚ ο τερματοφύλακας είναι κρύος και κρίνεται από τα ελάχιστα που θα γίνουν στην εστία της.

Υπάρχει λοιπόν και το δια ταύτα. Τι να κάνει ο Μοράις; Να κάνει αυτό που έκανε πέρσι ο Πογιέτ ή να τον αλλάξει; Ακούστε αγαπητοί. Ο Πογιέτ είχε πολύ εύκολο έργο. Διότι πίσω από τον Ανέστη είχε τον Μπαρόχα. Δηλαδή φέξε μου και γλύστρισα. Το μόνο που με προβληματίζει είναι οτι και ο Κετσπάγια αλλά και ο σημερινός, κάτι βλέπουν στις προπονήσεις και δεν βάζουν τον Μπάρκα, που μην ξεχνάμε οτι είναι μεταγραφή Μελισσανίδη. Ελπίζω για τον Τιμούρ οτι δεν έβλεπε σωστά, κι ελπίζω για τον Μοράις, να μην ξέρει ακόμα το ρόστερ καλά. Αν έχουν δει κάτι όμως, τότε θέλουμε και τερματοφύλακα.

Εν πάσει περιπτώσει, ό,τι και να θέλουμε, ο Ανέστης πρέπει να βγει από την ενδεκάδα, και μετά να μπει στην λίστα πωλήσεων. Ο άνθρωπος είναι στάσιμος, κι επικίνδυνος. Είναι ένας φοβισμένος γίγαντας με γυάλινα πόδια, με πρόβλημα στο διάβασμα του παιχνιδιού, με ικανότητα να πανικοβάλει όλη την άμυνα, και με την πεποίθηση οτι παίζει σε πολύ μικρή ομάδα. Φυσικά έχει δώσει βαθμούς στην ΑΕΚ λόγω των προσόντων του, δηλαδή το άνοιγμα των χεριών και του ύψους του. Δεν το πετάω αυτό. Αλλά δεν θα τους είχε δώσει αν η ΑΕΚ ήταν κανονική. Θα προτιμούσα το ξεγύμνωμα να είχε γίνει νωρίτερα, και να μην είμαστε με το σωληνάκι καλωδιωμένοι λόγω Ανέστη, που θα έπρεπε να παίζει σε κανά 5χ5 κρύβοντας όλο το τέρμα, χωρίς να μιλάει και χωρίς να είναι υποχρεωμένος να κάνει εξόδους. Εκεί, που ακόμα και σήμερα, τέρμα μπαίνει αυτός που απλά δεν ξέρει μπάλα.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Ο 12ος παίκτης του Παναθηναϊκού δέρνει