ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ Ο ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ

Η ιστορία είναι παλιά. Σχεδόν τόσο όσο παλιό είναι το ποδόσφαιρο. Λέω για το παραμύθι της φανέλας. Χάνει η ομαδάρα και ο κόσμος τα βάζει με τους παίκτες. Που δεν παίζουν για τη... φανέλα.

Η φανέλα, ρε. Όχι το σώβρακο. Η φανέλα, όχι τα παπούτσια. Η φανέλα. Όπως η σημαία της χώρας. Το λάβαρο του επαναστάτη. Η φανέλα, ας τις αλλάζουν το σχεδιασμό της ''εμφάνισης'' οι μαλάκες οι πρόεδροι των ομάδων.

Βρε, άσχετε πρόεδρε, ο οπαδός επικοινωνεί πνευματικά με τη φανέλα. Και την θέλει όπως ήταν παλιά. Είναι το εικόνισμα της ομάδας. Όπως δεν θα αλλάξει με τίποτα ο πρωθυπουργός την ελληνική σημαία, όχι μόνον τα χρώματά της, αλλά και τη συγκεκριμένη μορφή της, έτσι δεν πειράζεις και τη φανέλα της ομάδας.

Αν ήμουν πρόεδρος ομάδας, δεν θα ήθελα στην ομάδα παίκτες που να έπαιζαν για τη φανέλα. Ούτε για την Ιστορία της. Το ακούω βερεσέ να μου πει ο επαγγελματίας ότι αυτός παίζει για τη... φανέλα. Ότι σέβεται τη φανέλα.

Θέλω παίκτες με ισχυρό κίνητρο στην ομάδα μου. Θέλω παίκτες να παίζουν για πάρτη τους, όχι για τη...φανέλα. Εγωϊστες θέλω, να παίζουν για το Εγώ τους. Για τον εαυτό τους. Για ένα καλύτερο συμβόλαιο.

Τη δουλειά μου ως πρόεδρος την κάνω μόνον με παίκτες φιλόδοξους. Που έχουν αγωνία να εξελιχθούν, να γίνουν καλύτεροι, να ολοκληρωθούν. Δεν θέλω κανέναν παίκτη να... βοηθήσει την ομάδα. Την καλύτερη βοήθεια την παίρνει η ομάδα από τον παίκτη που είναι πανέτοιμος ψυχολογικά και αγωνιστικά σε κάθε ματς και παίζει για τον εαυτό του, όμως σύμφωνα με τις εντολές του προπονητή.

Μακριά οι πονηροί επαγγελματίες που κάνουν δημόσιες σχέσεις με την εξέδρα. Ότι είναι κι αυτοί γαμώ τους οπαδούς. Όχι, κύριε! Δεν τον θέλω οπαδό τον ποδοσφαιριστή. Δεν τον μετράω από το κατά πόσο...αγαπάει την ομάδα. Θέλω παίκτες να αγαπάνε τον εαυτό τους.

Διαβάστε ακόμα:

Με τον Τζαβέλλα ποιοι άλλοι οι σαμποτέρ