ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΓΑΒΡΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Τι περιμένεις από την ομαδάρα σου; Να σου δίνει νίκη. Αυτό είναι το απόκρυφο μυστικό γιατί ο άλλος γίνεται οπαδός. Πρώτα για να μπει κάτω από μία ομπρέλα, να μην είναι μόνος. Γι’ αυτό εντάσσεται σε μία ομάδα, σ' ένα κόμμα, σε μία θρησκεία.

Από τη φύση του, την αδύναμη φύση του, ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Με την κοινωνικότητα του, όμως, του βγαίνει και η αντικοινωνικότητά του. Ενάντια στον αντίπαλο του στο ποδόσφαιρο, στην πολιτική, και στη θρησκεία.

Γίνεται οπαδός, λοιπόν, όχι συνειδητά, ούτε επιλεκτικά, όπως κάτσει η μπίλια, από την ανάγκη του να χαρεί, να ενθουσιαστεί, να πανηγυρίσει. Να νοιώσει κάποιος. Το οπαδιλίκι, όμως, προσφέρει και κάτι άλλο, που επίσης το έχει ανάγκη το άτομο. Να πονέσει. Να απογοητευθεί. Να πικραθεί.

Όσο τον δένουν οι νίκες και οι επιτυχίες τον οπαδό με την ομάδα του, τόσο τον σφιχτοαγκαλιάζουν συναισθηματικά με την ομάδα του και οι ήττες και οι αποτυχίες της.

Τα τελευταία 19 χρόνια ο Ολυμπιακός πήρε 17 πρωταθλήματα! Ρε, τον φουκαρά τον γάβρο τι έχει πάθει!!! Το ποδόσφαιρο να του έχει κόψει τη... χαρά. Μιλάμε για τον σοβαρό γάβρο, όχι τον καραγκιόζη, όχι αυτόν στον οποίον απευθύνονται κάποια γραφικά μήντια.

Κέρδισε προχθές τον ΠΑΣ Γιάννινα η ομάδα και πέφτει... κράξιμο σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ. Σε ομάδες που δεν απειλούν τον Ολυμπιακό. Είμαστε, λέει, στο συν 7 βαθμούς από τον δεύτερο. Ποιά, όμως, αξία να έχει αυτή η βαθμολογική διαφορά όταν ο πρωταθλητής δεν έχει αντίπαλο!

Να αισθάνεσαι περιχαρής και ανώτερος επειδή ο άλλος έχει τα χάλια του. Μελαγχολικό. Επειδή τα χάλια του Ολυμπιακού δεν είναι τόσο μεγάλα όσο των ανταγωνιστών του. Να κερδίζει ο Ολυμπιακός με σπρώξιμο της διαιτησίας και με δέκα παίκτες η άλλη ομάδα. Τον παρουσιάζουν νούμερο, γραφικό τον γάβρο.

Από την άλλη, θα μου πεις, τι σόι σχέση οπαδική είναι αυτή αν ο άλλος δεν παίρνει ηθικό και χαμόγελο από την ομάδα του. Κάτι πρέπει να βρουν για να το γιορτάσουν. Μέχρι ότι ένας ξένος παίκτης, ο Καρντόσο έβαλε το... πρώτο γκολ μετά από μήνες. Κι αυτή... μαγκιά ολυμπιακού είναι, σου λένε.

Διαβάστε ακόμα:

Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι