ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗΣ Ο ANGEL

Χθες το πρωί πέθανε στο Ώστιν του Τέξας ένας φίλος μου. Ο Βούλγαρος Άνγκελ Σπάσωφ, ο οποίος τα τελευταία 30 χρόνια ζούσε στην Αμερική μαζί με την γυναίκα του Γκάλια και τις δύο ανήλικες κόρες του.

Από τα πρόσωπα που γνώρισα στην ζωή μου και μου άρεσε να συζητάω με τις ώρες μαζί του. Κάναμε ελληνικού τύπου κουβέντες. Η γοητεία να ακούς τον άλλονα. Η ικανοποίηση να σ’ ακούει ο άλλος.

Αυτός είναι ο διάλογος. Μιλάω εγώ και ο άλλος έχει σηκωμένες τις κεραίες του για να εισπράξει και να τοποθετήσει μέσα του τον δικό μου λόγο. Το ίδιο και εγώ.

Ο Άνγκελ δεν ήταν απλά του υψηλού, του κορυφαίου παγκόσμια επιπέδου προπονητής. Γενικός, όχι ειδικός προπονητής. Μόνο σε πρωταθλητές και υποψήφιους ολυμπιονίκες, μπασκετμπωλίστες, κολυμβητές, στιβικούς, βαριτζήδες κ. α. Ήταν ένας γκουρού της προπονητικής που στήριζε την δουλειά του στην έρευνα και την επιστήμη, όχι στα φάρμακα. Τα προγράμματα προσωπικού του σχεδιασμού που έδινε δεν ήταν κλισέ, αλλά με βάση το ποιος είναι ο πρωταθλητής.