ΟΤΑΝ ΑΠΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ G-16

Μια φορά και έναν καιρό…, να το πούμε έτσι όπως στα παραμύθια…, ο Παναθηναϊκός μετρούσε στην Ευρώπη. Ήταν μέγεθος, μόνο αυτός από την Ελλάδα. Γι’ αυτό συμμετείχε στην ιδρυτική πράξη των «16» ομάδων. Των Grand 16, που πριν 25 χρόνια ξεκίνησαν την επανάστασή τους στο ποδόσφαιρο. Ενάντια στη FIFA και UEFA, που ναι μεν αυτές ήταν υπέρ της βιομηχανοποίησης του προϊόντος, του ποδοσφαίρου, αλλά όχι και να βρεθούν εκτός παιχνιδιού. Να δεχθούν, δηλαδή, την δημιουργία μιας ανεξάρτητης διοργάνωσης, αυτή των G-16 και οι ίδιοι οι ποδοσφαιροπατέρες να εκλέγονται μεν σε μια FIFA και UEFA, οι οποίες θα ήταν χωρίς οικονομική δύναμη.

Με πρόεδρο τον Πέρεθ, τότε πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης, φτιάχτηκε μια «επιτροπή» των 16 που συνεδρίαζε μυστικά στο Λονδίνο. Τον Παναθηναϊκό εκπροσωπούσε ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης. Χαράματα έφευγε από την Αθήνα ο μίστερ Μάνος, άγρια μεσάνυχτα επέστρεφε από την αγγλική πρωτεύουσα.

FIFA και UEFA αντιστάθηκαν όταν οι G-16 έφτασαν μέχρι την επιτροπή ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε επίτροπος ανταγωνισμού ήταν ο Μόντι, μετέπειτα πρωθυπουργός της Ιταλίας. Έχαναν το παιχνίδι η FIFA και η UEFA. Προσέφυγαν στο ευρωπαϊκό δικαστήριο στο Στρασβούργο, εισαγγελέας εκεί ο περιβόητος Λα Πέργκολα.

Στο μεταξύ οι ζυμώσεις ήταν τέτοιες και για να μην λέμε πολλά οι 16 αποφάσισαν να γίνουν 14. Και μ’ ένα sorry είπαν στην Γαλατασαράι και τον Παναθηναϊκό, «είσαστε στην απ’ έξω».

Τελικά, έπεσαν χρήματα, δωροδοκήθηκαν, ονόματα δεν λέμε, από πλευράς FIFA και UEFA οι οποίες έστησαν κώλο στους 14 για να μην χάσουν το μονοπώλιο των ευρωπαϊκών και παγκοσμίων διοργανώσεων. Το τσάμπιονς ληγκ ήταν η αναμενόμενη εξέλιξη του «δημοκρατικού» και «αντιπροσωπευτικού» κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης, όπου στην κληρωτίδα έμπαιναν ίσα και όμοια ομάδες από Αγγλία και Λουξεμβούργο, Αλβανία και Γερμανία.

Το τσάμπιονς ληγκ διεξάγεται πάντα σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς και γι’ αυτό είναι αναμενόμενες και δικαιολογημένες οι αλλαγές προκειμένου το πρότζεκτ να γίνεται περισσότερο εμπορικό.