ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ

Ό,τι λέει ο τίτλος του κειμένου. Κι αυτός τελικός κυπέλλου, ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, γίνεται στα χρόνια ακόμα της αλητείας. Να ξέρουμε ποιοί είμαστε. Σε ποιά κοινωνία ζούμε. Με τη δική μας προσωπικά κι όχι ευθύνη.

Τελικός κυπέλλου και στις κάλτσες τους. Το ποδόσφαιρο το γράφουν κανονικά, όπως και τη συγκεκριμένη εκδήλωση, λέω για τον τελικό. Επειδή πάνω απ’ όλα είναι η ομάδα τους. Η νίκη στον τελικό. Αυτό τους ενδιαφέρει μόνον, όχι το ποδόσφαιρο, όχι τελικός.

Παραμένουμε στη χρονιά της αλητείας. Σταθερά. Γίνονται όργια στα γήπεδα. Πάντα. Αναφέρομαι στις «μεγάλες» ομάδες που μόνο… μεγαλείο δεν έχουν. Που τους περισσεύουν οι απειλές, οι τραμπουκισμοί, ένα ρεσιτάλ δυσφήμησης της ελληνικής κοινωνίας.

Να ξέρουμε τι λέμε. Ο ντόπιος κόσμος των γηπέδων δεν έχει τη δύναμη να απαξιώσει το ποδόσφαιρο, τη βασιλεία του ποδοσφαίρου. Απλά ξεφτυλίζει τον εαυτό του.

Τα ίδια πέρυσι στον τελικό κυπέλλου. Τα ίδια και στα φρέσκα κουλούρια στο πρωτάθλημα. Ένας ατελείωτος εμετός.