ΟΙ ΕΠΟΠΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ... ΔΙΑΙΤΗΤΗ!

Γεγονός. Από καταβολής του ελληνικού πρωταθλήματος οι ομάδες προσπαθούν να βάλουν χέρι στη διαμόρφωση του αποτελέσματος ενός κρίσιμου αγώνα. Όλοι, κι’ όταν λέμε όλοι εννοούμε όοοοολοι οι πρόεδροι είναι σ’ αυτήν την ανησυχία πώς να επηρεάσουν το αποτέλεσμα ή πώς να αποφύγουν τη ματσαραγκιά του αντιπάλου. Όλοι. Χωρίς εξαίρεση!

Μέχρι και τη δεκαετία του ’70, αρχές δεκαετίας ’80, οι πρόεδροι την έψαχναν να «φτιάξουν» αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Κυρίως τον τερματοφύλακα, τον σέντερ-μπακ, τον σέντερ-φορ. Από τη δεκαετία του ’90 ουδείς πρόεδρος ενδιαφέρεται να ''πλησιάσει'' αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Η αγωνία περιορίζεται στους διαιτητές. Αυτή είναι ο φόβος και ο τρόμος. Αυτοί με τη μαστοριά τους φέρνουν στο γήπεδο σχεδόν αυτό που θέλουν.

Σήμερα τη ζημιά στο αντίπαλο θα την κάνει ο πλαϊνός. Πιο χρήσιμος είναι από τον κεντρικό. Ο βοηθός, παλιά τον έλεγαν επόπτη, λάϊνσμαν, είναι εκείνος που θα κόψει μια επίθεση με ανύπαρκτο οφσάιντ. Και θα αφήσει ένα οφσάιντ από «ανθρώπινο» σφάλμα διότι εκείνη τη στιγμή μπάνιζε τα μπούτια μίας γκόμενας στην εξέδρα.

Ναι, έγινε και γράφτηκε στην Ιστορία. Ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ σκόραρε ενώ ακάλυπτος έκανε βόλτες στην περιοχή της ΑΕΚ. Και με αυτό το γκολ η μία ομάδα πήρε το κύπελλο και η άλλη το έχασε.