ΤΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙ ΤΗΣ… «ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ»
Αυτό είναι ελληνικό. Εκατό τα εκατό αποκλειστικό. Να πανηγυρίζει κάποιος την αποτυχία του. Τις μέτριες εμφανίσεις του. Τη φτωχή του απόδοση. Κάποιοι αδιόρθωτοι, είτε άσχετοι είναι, είτε για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, θριαμβολογούν για την ολοκληρωτική απομάκρυνση τις εθνικής από τον στόχο της.
Ξεκαθαρίζω τα πράγματα. Είχε στόχο η εθνική ομάδα, σ’ έναν όμιλο ολότελα στα μέτρα της, να βγεί δεύτερη; Όχι! Τελικά, τερμάτισε δεύτερη, όχι γιατί μετράει σαν ομάδα αλλά γιατί η Βοσνία στην πιο κρίσιμη στιγμή, αποδείχθηκε πιο κακή από την Ελλάδα.
Έτσι είναι. Με τη ψυχή της να έχει φτάσει μέχρι την Κούλουρη η Ελλάδα απλά πήρε μία παράτα μέχρι να αποκλειστεί. Συνεχίζει, δηλαδή, να ελπίζει στην πρόκριση, και να χαίρεται την αισιοδοξία της σε πείσμα της προβληματικής της ομάδας. Σίγουρα όχι στα μέτρα των απαιτήσεων για τα τελικά του μουντιάλ.
Σε οκτώ αγώνες της προκριματικής φάσης η Ελλάδα του 2017 έκανε εννέα ( αριθμός 9) γκολ. Έχει νόημα να συνεχιστεί αυτή η κουβέντα; Δεν χαλάμε χατήρια.
Ασφαλώς και δεν υπολογίζω τις δύο τεσσάρες με Γιβραλτάρ. Μιλάμε για επίπεδο μούντιαλ, όχι... Γιβραλτάρ, ομάδας που χάνει από τα αποδυτήρια με όποιον αντίπαλο αντιμετωπίσει. Γράφει Ιστορία με χρυσά γράμματα το Γιβραλτάρ αν πετύχει γκολ, αν πάρει «Χ».
Ούτε, όμως, και το Γιβραλτάρ η Ελλάδα δεν νίκησε, αν ληφθεί απ’ όψιν ότι, κατά μέσο όρο η συμπαθητική αυτή ποδοσφαιρική παρέα μιας γειτονιάς στην Ευρώπη, δέχεται πέντε γκολ. Αυτή είναι η ταρίφα της. Λοιπόν; Δύο φορές έπαιξε με το Γιβραλτάρ η εθνική και έβαλε μόνο από 4 γκολ.
Οι σοβαροί δεν θα πανηγηρίσουν ακόμα κι αν η Ελλάδα προκριθεί, τελικά, να πάει Ρωσία. Με τέτοια ομάδα; Απλά οι σοβαροί ποδοσφαιρόφιλοι Έλληνες θα είναι επιφυλακτικοί.
Διαβάστε ακόμα: