ΖΗΤΩ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ!

Ένας Ολυμπιακός μικρός, μικροπρεπής, επαρχιώτης, όχι ομάδα επιπέδου champions league, να μην παίζει ποδόσφαιρο απέναντι στην Μπαρτσελώνα. Ούτε να αμύνεται. Μόνο να έχει ταμπουρωθεί και με προσευχές να εύχεται όχι να πάρει στα πόδια του τη μπάλα, αλλά να μη φάει το 2 – 0. Το 3 – 0. Το 4 – 0. Μη δεχθεί το ένα ακόμα γκολ.

Ένας Ολυμπιακός που αγωνιστικά έχει μείνει πίσω σε σύγκριση με τον Ολυμπιακό της Ευρώπης λίγα μόλις χρόνια πριν. Κι όμως! Είπαν ότι ο πρωταθλητής στάθηκε όρθιος στο Καμπ Νου. Ότι παρουσίασε θετική εικόνα. Ότι θα ήταν… καλύτερος αν δεν σκεπτόταν τον ΠΑΟΚ, το ντέρμπυ της Κυριακής.

Γιατί αυτή η λιτανεία δικαιολογιών; Είμαστε λαός… ευαίσθητος. Αδύναμος. Μαλακός. Ζούμε μέσα σε γυάλα. Δεν αντέχουμε την αλήθεια. Τη σύγκριση με τον αντίπαλο. Τον πόνο. Βολευόμαστε με το ψέμα, με το παραμύθι. Κι όποιος λέει τα σύκα σύκα είναι αδερφάρα, κακός, αντιδραστικός, ανθέλληνας. Άντε να χαθείτε.

Παρακολούθησες Ολυμπιακό με Μπαρτσελώνα και δεν στέκεσαι μόνο στο ποδόσφαιρο. Στο τι έγινε στο γήπεδο. Το παιχνίδι τελείωσε και την αλήθεια του μπροστά στον κόσμο και τις κάμερες την έκαναν πουτάνα κανονική. Επιτόπου, όταν δεν βολεύει η αλήθεια, την στέλνουν στον αγύριστο.

Τελικά, κυκλοφορούμε σ’ έναν τόπο όπου κυριαρχεί η συνωμοσία της άρνησης της αλήθειας. Και δοξάζονται οι δικαιολογίες. Μία ζωή κρατάει αυτό το έργο. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Πριν 50 – 60 χρόνια, τότε που δεν υπήρχε ακόμα τηλεόραση, η ελληνική ομάδα έτρωγε επτάρες στο εξωτερικό και έλεγαν ότι έφταιγε η λάσπη στο γήπεδο. Ο διαιτητής που μας αδίκησε. Το κρύο. Η ζέστη. Η συννεφιά.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΓΙΑ ΛΥΠΗΣΗ, ΗΤΤΑ ΜΟΝΟ 3-1