ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΠΑΡΑΤΡΑΒΗΞΕ Η ΣΑΧΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΥΣ
Ας το πούμε από την αρχή. Και απότομα. Καταδικασμένη ήταν κάθε προσπάθεια να σωθεί ο Παναθηναϊκός όταν στηρίζεται στους… πρώην ποδοσφαιριστές. Αυτή η αλήθεια του πράγματος δεν μειώνει, δεν αφορά τους ίδιους τους βετεράνους, απλά προδίδει την ανειλικρίνεια των προθέσεων του κάθε σωτήρα.
Ο Παναθηναϊκός πνέει τα λοίσθια. Έτοιμος είναι να τα τινάξει. Ένας βαρειά άρρωστος είναι που μαζεύει υπογραφές. Και θα γλυτώσει το μοιραίο με τον αέρα τον κοπανιστό κάποιων αξιοπρεπών κυρίων, επειδή κάποτε είχαν φορέσει τη φανέλα της ομάδας. Για όνομα.
Η ΠΑΕ ως εμπορική εταιρεία έχει ανάγκη από στελέχη, τεχνοκράτες και ειδικούς. Και από απλούς υπαλλήλους, λογιστές, κλητήρες, τηλεφωνήτριες, καθαρίστριες. Όταν καλείται να… βοηθήσει ένας τίποτας, όχι για να καλύψει συγκεκριμένο κενό, τι να σκεφτεί αυτός; Κάποιος που δεν είναι γιατρός, ντοπαριστής, μασέρ, εξπέρ στο νταραβέρι με τις τράπεζες, την εφορία που δεν πληρώνουμε, δικηγόρος για να κουλαντρίζουμε τα ζόρικα, αρμόδιος στην παραγωγή εσόδων από διαφημίσεις, χορηγίες, κανάλια, υπεύθυνος στις σουίτες, στη διαιτησία που εξυγιάνθηκε κ.α.
Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, όπως άλλωστε η κάθε ελληνική του πρωταθλήματος, δεν έχει ακόμα την κουλτούρα να αξιοποιεί επικοινωνιακά τη δύναμη της μνήμης που κουβαλάει με τη φανέλα της ομάδας ο παλαίμαχος στην οπαδική ψυχή της εξέδρας. Αυτό, δηλαδή, που πράγματι μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει ο παλιός ποδοσφαιριστής. Μέχρι εκεί, όμως.
Όταν η ΠΑΕ τον έχει χεσμένο τον πρώην, καμία επαφή μαζί του. Όταν ο βετεράνος, μάλλον οι νταραβεριτζήδες, οι αξιωματούχοι των πρώην παικτών, περιορίζονται να 'ναι οι γλάστρες μεγαλομετόχων. Ε, όταν κάποια στιγμή τους έχουν… ανάγκη, τους λένε το ποίημα ''κοπιάστε να βάλετε ένα χέρι...'', τι να σκεφτούν κι αυτοί; Τι άλλο, παρά τι θα κονομήσουμε, τώρα που μας θυμηθήκατε.
Τέλος πάντων, είναι το σαχλό αστείο, άτομα που δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους, χθεσινοί ποδοσφαιριστές και αυριανοί σωτήρες, να παριστάνουν τη μία οικογένεια, τη μία θρησκεία, τη μία ομάδα επειδή παραμύθι φούρναρης την αγαπάνε όσο οι ανώνυμοι στη θάλασσα των οπαδών.
Διαβάστε ακόμα: