ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΣ ΣΕ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Όπως ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα, έτσι και στην Πορτογαλία η επίσης ερυθρόλευκη Μπενφίκα έχει τους περισσότερους οπαδούς. Και τους περισσότερους τίτλους. Και πάντα ήταν η ομάδα του καθεστώτος. Δεν γλυτώνουμε. Θα μπούμε σε βαθειά νερά.

Λίγοι έχουν τη δύναμη να αντέξουν την κατηγορία του αντιλαϊκού. Του ''υβριστή'' του... λαού. Λίγοι, επίσης, είναι εκείνοι που αδιαφορούν αν τους χαρακτηρίσουν φασίστες, αντιδημοκράτες, ναζιστές, ακροδεξιούς.
Με αφορμή τα γενέθλια της Μπενφίκα κάνουμε μια βουτιά, αρκετά μακριά από την παραλία. Οι Αετοί της Λισαβώνας ιδρύθηκαν σα σήμερα στις 28 Φεβρουαρίου, το 1904. Λοιπόν.

Οι αριστεροί μιλάνε για την ταξική συνείδηση. Μάλιστα. Ότι ο φτωχός προέρχεται από τάξη χαμηλή, ενώ ο πλούσιος ανήκει σ' άλλη τάξη, άρα δεν είναι ίδιοι. Από την άλλη, ο οπαδός της ποδοσφαιρικής ομάδας αισθάνεται μαζί της το ίδιο συναισθηματικό δέσιμο, είτε είναι μπατήρης, είτε λεφτάς. Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να συνυπάρχουν... ιδεολογικά στην ίδια ομάδα, κάτω από την ίδια ομπρέλα άτομα διαφορετικού κόσμου; Διαφορετικών τάξεων. Άρα, στο ποδόσφαιρο, όπως και στη θρησκεία, θριαμβεύει η αταξική οπαδική κοινωνία.

Παρακάτω. Λέει ο αδικημένος, αυτός που του πίνει το αίμα ο καπιταλιστής, ότι η ομάδα μου είναι του λαού. Ο λαός είναι εναντίον της δικτατορίας στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, όμως, να, που τόσο ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η κάθε λαϊκή ομάδα, η ομάδα με λαό, με μπούγιο, όπως και η Μπενφίκα ελεγχόταν από τη χούντα. Κι αυτό δεν προκαλούσε ούτε καν δυσφορία στον λαο.
Παρακάτω. Γιατί οι φουκαράδες, άνθρωποι απλοί, της εργατιάς, του μόχθου, να υποστηρίζουν μια ομάδα του λαού και από την άλλη να πανηγυρίζουν που γίνεται πρόεδρος της ένας κεφαλαιoκράτης. Πού κολλάει μια αρχικαπιτάλα, μία κουφάλα βιομήχανος, ένας διαπλεκόμενος εφοπλιστής, να το παίζει μπροστάρης σε ομάδα προλεταριακή;

Στρατιωτική δικτατορία για πολλά χρόνια στην Πορτογαλία. Της κατάστασης η περισσότερο λαοφιλής στη χώρα της Μπενφίκα, η οποία ποτέ δεν έχασε το μαγνητισμό της στις μάζες.

Θυμάμαι. Απρίλιος 1972, Μπενφίκα – Φεγιενορντ στο στάδιο Ντα Λουζ, του Φωτός. Λισαβώνα, η πρωτεύουσα, σκηνικό επαρχίας, μικρά πράσινα λεωφορεία προπολεμικού τύπου. Από διάφορες κατευθύνσεις, κόσμος και κοσμάκης, παρεάτος κατευθύνεται στο μεγαλοπρεπές γήπεδο που έχει μία(!) εξέδρα σε σχήμα πυραμίδας, από τη μία πλευρά.
Στην απέναντι πλευρά ο χώρος των επισήμων, μικρά δωματιάκια, για τους στρατιωτικούς και τους δημοσιογράφους. Η δικτατορία όπως έχει προγραμματιστεί θα πέσει μετά από ένα χρόνο ακριβώς.
Δεν έχω ξαναδεί τόσο μεγάλα άλογα. Σε παράταξη, κάθε 5-10 μέτρα στην πλευρά της εξέδρας που βρίσκεται ο κόσμος. Καβάλα στα άλογα ένστολοι με τεράστια ρόπαλα, ας τα πούμε γλοπ.

Μια ημέρα πριν το ματς πέρασα από τα γραφεία της Μπενφίκα να μου δώσουν πρόσκληση ξένου δημοσιογράφου. Έπαθα. Πήκτρα στο κόκκινο βελούδο. Βασιλικό περιβάλλον. Είναι μακράν η δημοφιλέστερη ομάδα της Πορτογαλίας. Λέγεται ότι έχει παγκοσμίως τα περισσότερα μέλη από κάθε άλλη ομάδα στον κόσμο. Με δυο πρωταθλήματα Ευρώπης, το 1961 και (φώτο) το 1962. Για χρόνια κουβαλούσε το μεγαλείο της αυτοκρατορίας, μέχρι που ''αυτοεξορίστηκε'' από τη βιτρίνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Όπως η Αγγλία, η Ολλανδία, η Ισπανία, το ίδιο και η Πορτογαλία ήταν ισχυρή αποικιοκρατική δύναμη. Ο γείτονας ο Ισπανός ακόμα το ’χει το απωθημένο του μεγαλοϊδεατισμού, του θαλασσοπόρου και κατακτητή ξένων λαών. Όχι και ο Πορτογάλος, ο πιο ήρεμος, ο πιο ισορροπημένος σε ψυχοσύνθεση λαός της Ευρώπης. Εγγυημένο.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΕ 2 ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ Ο ΣΑΒΒΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ!