Ο ΠΑΟΚ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ

Μεγαλώνει ο ΠΑΟΚ. Όποιος βλέπει, το είδε χθες στη Νέα Σμύρνη. Καμία σχέση με τον γνωστό και παραδοσιακό ΠΑΟΚ που τρώμε στη μάπα μία ζωή. Την ομάδα που κυκλοφορεί κάτω, κάποιες φορές πολύ πιο κάτω από το μπόι της. Κόντρα στον Πανιώνιο ο ΠΑΟΚ ήταν από τα αποδυτήρια απαιτητικός, διεκδικητικός, ο ορισμός της ομάδας που γεμίζει το γήπεδο διότι τέτοια εντολή έχει από τον κόσμο του.

Ποτέ, ναι, ποτέ δεν ήταν ράτσα αληθινού πρωταγωνιστή και επικυρίαρχου στο ντόπιο ποδόσφαιρο ο ΠΑΟΚ. Πάντα ήταν λειψός σε σύγκριση με το μέγεθός του, το οποίο ορίζεται από τον όγκο των παοκτσήδων κι όχι την όποια κατά καιρούς αγωνιστική του αξία.

Πρώτος ημιτελικός κυπέλλου, άρα αναμέτρηση κρίσιμη. Στο πρώτο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ σκόραρε δυο φορές. Αυτό δεν μπαίνει στη ζυγαριά της Ιστορίας. Το σημαντικό είναι ότι ξεκαθάρισε στον αντίπαλο ότι είναι το αφεντικό. Θυμάμαι τον « μεγάλο» ΠΑΟΚ του Κούδα και του Σαράφη, και των άλλων παοκταράδων της δεκαετίας ’70. Η κομπλέξα. Πουλούσε για πλάκα τα ματσάκια σε Νέες Σμύρνες και Ριζούπουλες, Αιγάλεα και Νίκαιες.

Που οφείλεται η μεταμόρφωση του ΠΑΟΚ; Τι έγινε και σκλήρυνε τον μέταλλο του; Οι καλές μεταγραφές! Όχι, ρε. Ο Λουτσέσκου! Έλα, σε παρακαλώ. Ο φυματικός ΠΑΟΚ είχε άξιους προπονητές και πάντα αξιόλογες μονάδες ποδοσφαιριστών. Κι όμως πατούσε κανονικά τη μπανανόφλουδα. Τότε, τι;

Η ψυχολογία. Αυτό είναι! Το ηθικό του πρωταθλητή μπολιάστηκε στον ΠΑΟΚ, γι’ αυτό έχει πλησιάσει αρκετά τον ίσκιό του. Θέλει κι άλλα ψωμιά να φάει, όμως. Να διώξει τον μημουαπτισμό του. Να μην τον ακουμπάει ο αντίπαλος κι αυτός να κάνει πίσω.

Το είδαμε και στο ματς κυπέλλου με τον Ατρόμητο. Και χθες με τον Πανιώνιο. Κουβαλάει ακόμα τον σταχτοπουτισμό του ο εύθραυστος ΠΑΟΚ. Θέλει κι άλλες ενέσεις ψυχολογίας για να φθάσει να τρομάζει τον αντίπαλο κι όταν δεν δείχνει δόντια.

Διαβάστε ακόμα:

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ... ΠΑΟΚ!