ΓΙΑΤΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΑΓΑΠΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΙΣΙΕΤΑΙ

Γεγονός. Ο Ολυμπιακός είναι η δημοφιλέστερη ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί άλλης ομάδας αγαπάνε λιγότερο τη δική τους. Ο Ολυμπιακός, και δεν συζητείται αυτό, απλά έχει τους περισσότερους οπαδούς. Εδώ είμαστε. Γιατί ο Ολυμπιακός μαγνητίζει περισσότερο; Γιατί στρατολογεί περισσότερους αρρώστους;

Ίσως το κόκκινο χρώμα. Το χρώμα που το είχαν όλες, μα ΟΛΕΣ, όλες χωρίς μια εξαίρεση οι αυτοκρατορίες και στρατοκρατορίες που εμφανίστηκαν στην Ιστορία από την αρχαιότητα.

Ύστερα είναι και το άλλο με τον Ολυμπιακό που ιδρύθηκε σα σήμερα 10 Μαρτίου, το 1925. Κατά καιρούς γίνεται αντικείμενο μίσους. Περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα. Μισητός, όχι απλά αντιπαθής. Επόμενο, θα πει κανείς, αφού τις περισσότερες φορές αυτός παίρνει και το πρωτάθλημα, και το κύπελλο.

Ελλάδα είναι εδώ. Ο πρώτος δεν είναι καλύτερος, με βρωμιές γίνεται πρωταθλητής, κυπελλούχος. Τι εννοείς, αποδυτηριάκια. Ο Ολυμπιακός είναι βρώμικος;

Δεν υπάρχουν βρώμικες ομάδες, υπάρχουν διοικήσεις που κινούνται στο παρασκήνιο. Τις διοικήσεις, άλλωστε, πολύ εύκολα τις φτύνουν και οι οπαδοί της ομάδος, όχι μόνον οι αντίπαλοι.

Τι υπονοείς, αποδυτηριάκια; Είναι βρώμικη η διοίκηση του Ολυμπιακού; Αν πούμε ναι ή όχι τότε βγαίνουμε εκτός θέματος. Σημασία έχουν οι εντυπώσεις που γεννιούνται στον κόσμο. Δεν χρειάζεται, δεν αισθάνεται ο κόσμος την ανάγκη να γνωρίζει τι πράγματι συμβαίνει πίσω από τις κουρτίνες. Εύκολα, άδικα ίσως, με ένστικτο που λένε ή όχι , βγάζει το δικό του συμπέρασμα. Και η μάζα πάντα βολεύεται με το εύκολο συμπέρασμα.

Ποιος Ολυμπιακός! Ευκαιρία βρήκαμε τα γενέθλια του, να μιλήσουμε ακαδημαϊκά για τη ψυχολογία του κόσμου. Και το συναίσθημα της αποστροφής, του μίσους που απλώνεται τυφλά, από οπαδική ζήλια στις μάζες γιατί μια ομάδα σπρώχνεται πλάγια, πονηρά. Και από μια άλλη άποψη το φαινόμενο βγάζει υγεία. Θα ήταν τουλάχιστον μελαγχολικό να κρατούσε αδιάφορη στάση ο κόσμος, ο αντίπαλος του Ολυμπιακού οπαδικός κόσμος, αν θαρρούσε ότι ο Κόκκαλης, ο Μαρινάκης έπαιρναν τα πρωταθλήματα με αλεπουδιάρικο τρόπο. Και ο κόσμος, χαλαρός και ψύχραιμος, σφύριζε αδιάφορα.

Ε, τότε ένα από τα δυο θα συνέβαινε. Είτε ο κόσμος αδιαφορούσε για τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο, και γενικώτερα στο δημόσιο βίο. Είτε ο κόσμος συνειδητά και με ωριμότητα γνώριζε πως καμία λαϊκή δυσφορία δεν φρενάρει τον εξουσιαστή στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Διαβάστε ακόμα:

ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ, ΜΕΤΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ