ΓΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ Η «ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» ΣΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ

Η κατρακύλα του Παναθηναϊκού ξεκίνησε από τη ντροπιαστική για τη διοίκηση του ήττα 3 - 0 στη Ριζούπολη, σα σήμερα 11 Μαίου, το 2003. Αυτό ισχυρίζονται κάποιοι. Υπ΄ όψιν ότι ακόμα και να έχανε με 1- 0 ο Παναθηναϊκός έπαιρνε το πρωτάθλημα! Από την άλλη, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν τουλάχιστον με 3 - 0 νίκη για να αποφύγει το μπαράζ με τον αντίπαλο του που προηγείτο τρεις βαθμούς.

Το εύκολο είναι να πεις ότι ο Παναθηναϊκός άνοιξε την πόρτα της περιπέτειας και μπήκε στη διαδικασία της φθοράς όταν έχασε εκείνο το αξέχαστο παιχνίδι στη Ριζούπολη από τον Ολυμπιακό. Σε γήπεδο όπου η καφρίλα έδωσε ρεσιτάλ προέκυψε η συντριβή 3-0 του Παναθηναϊκού και απώλεια του πρωταθλήματος. Το πήρε για 7η(!) φορά σερί ο Κόκκαλης, με τρόπο πανηγυρικό, πιο πανηγυρικό δεν γίνεται. Ο Κόκκαλης που, τελικά, ''δικαιώθηκε'' διότι παραμονές του παιχνιδιού δεν σταμάτησε να αποκαλεί ''κότες'' τους παναθηναϊκούς. Πράγματι, στη Ριζούπολη δεν εμφανίστηκε ουδείς διοικητικός του αντιπάλου, και ο για τρία χρόνια ήδη πρόεδρος της ΠΑΕ Άγγελος Φιλιππίδης.

Γιατί, όμως, έχασε εκείνο το ντέρμπυ ο Παναθηναϊκός, που δεν υστερούσε αγωνιστικά, παικτικά από τον Ολυμπιακό; Επειδή ήταν άρρωστος, διοικητικά. Άρα, η κατηφόρα δεν ξεκίνησε στις 11 Μαίου το 2003.

Ποια “κατηφόρα” και “ανηφόρα”. Την αμέσως επόμενη σαιζόν ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε πρωταθλητής. Και λοιπόν; Η νοσηρή κατάσταση στην ομάδα παρέμενε πάντα. Επιτέλους! Μιλάμε για το ελληνικό πρωτάθλημα, που δεν αξίζει χειροκρότημα, και τον τίτλο κερδίζει ο λιγότερο κακός, τον χαρίζει ο αντίπαλος.

Ο εδώ και χρόνια πάντα προβληματικός Παναθηναϊκός πληρώνει τις αμαρτίες προ και μετά την καταστροφική πολυμετοχικότητα. Δύο μόλις ημέρες μετά το 3-0 του Ολυμπιακού στη Ριζούπολη ξαναγίνεται, για δεύτερη φορά, παρελθόν από τον Παναθηναϊκό ο Ουρουγουανός προπονητής Σέργιος Μαρκαριάν. Προσλαμβάνεται ο Ισραηλινός Ιτζάκ Σουμ στις 10 Ιουνίου και νέος πρόεδρος της ΠΑΕ αναλαμβάνει ο Αργύρης Μήτσου. Αποφάσεις στο πόδι.

Η τελική λύση δεν δόθηκε. Ο Παναθηναϊκός, για όσους ξέρουν, είναι στο περίμενε εδώ και 15 χρόνια, για την τελική λύση. Και σήμερα βιώνει μια ακόμα αγωνία για το τι πρόκειται να συμβεί την επόμενη μέρα. Κι αν αυτό θα είναι πάλι μπάλωμα, μια φρούδα ελπίδα ή βουτιά στο άγνωστο...

Διαβάστε ακόμα:

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 39 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΠ’ ΕΞΩ;…