ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ Ο ΠΑΟΚ ΕΙΝΑΙ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΚΑΙ ΖΟΡΟ;

Μέχρι πριν 50, ακόμα και πριν 40 χρόνια δεν ήταν εκτός πραγματικότητας όποιος μιλούσε για δυο ''σχολές'' ποδοσφαίρου. Το αλανιάρικο, εκείνο με τη ψυχή της αλάνας, και το άλλο το τεχνοκρατικό, το μοντέρνο, το σύγχρονο. Από τη μια το φυσικό ποδόσφαιρο, που το εξέφραζε ο νοτιαμερικάνος, από την άλλη αυτό της σκοπιμότητας που το εξέλιξε ο βορειοευρωπαίος. Τα λέμε χοντρά και τσουβαλάτα, δεν το ρίχνουμε στην ανάλυση. Η κουβέντα γίνεται με αφορμή έναν από τους εκατοντάδες ξένους που φόρεσαν φανέλα ελληνικής ομάδας. Του Ουρουγουανού Πάμπλο Γκάμπριελ Γκαρσία, από κούνια παοκτσή, που γεννήθηκε σα σήμερα 11 Μαίου, το 1977.

Βεβαίως είναι γεννημένος παοκτσής ο Γκαρσία. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Πριν έρθει στη Θεσσαλονίκη ο επαγγελματίας δεν είχε ιδέα από Ελλάδα και ΠΑΟΚ. Η φτιάξη του είναι παοκτσήδικη, όμως. Αυτό μετράει. Και επειδή ο μισοϊνδιάνος είναι αυτός που είναι, με τέτοιο ταμπεραμέντο μέσα στο γήπεδο που ταιριάζει στον ΠΑΟΚ, με μπαρούτι μέσα στην καρδιά, έγινε ο αγαπημένος της εξέδρας. Λες και τον είχαν κάνει παραγγελιά.

Συζητάμε με δεδομένο ότι γνωρίζουμε τι είναι ΠΑΟΚ. Εγώ, δηλαδή, γνωρίζω πολύ καλά τι είναι ΠΑΟΚ. Κάποιοι παοκτσήδες δεν γνωρίζουν. Από τύχη, άλλωστε, έκαναν μεταγραφή τούτο το τεφαρίκι. Δεν τον ήξεραν, δεν τον είχαν στο σημάδι, τυχαία τους προέκυψε. Αν, άλλωστε, γνώριζαν τι εστί ΠΑΟΚ, ποια είναι η διαφορετικότητα του και πως αυτή τονίζεται δημόσια, τότε τις μεταγραφές θα τις έκανε ο... ΠΑΟΚ, όχι οι ατζέντηδες. Η γηπεδική εικόνα της κάθε ομάδας και η επικοινωνιακή της δυναμική είναι έργο που το διαχειρίζεται η ίδια η ΠΑΕ.

Τι πουλάει ο ΠΑΟΚ, όπως και η κάθε ποδοσφαιρική ομάδα; Τίποτα, εκτός από αέρα, που όμως δεν είναι κοπανιστός. Πανάκριβο το προϊόν της ποδοσφαιρικής ομάδος. Πουλάει αέρα, όχι κάτι χειροπιαστό. Συναίσθημα πουλάει. Τη νίκη σου χαρίζει η παοκάρα, τη χαρά, την ικανοποίηση, όπως σε χορταίνει και με την ήττα, την πίκρα, τον πόνο. Συναισθήματα. Το ίδιο αν διαβάσεις ένα βιβλίο, δεις μία ταινία στο σινεμά, εισπράττεις συναισθήματα.

Όταν, λοιπόν, στον πελάτη πουλάει αέρα, τότε ο σωστός έμπορας φροντίζει το περιτύλιγμα, το χρώμα, τη γεύση του προϊόντος. Ο ΠΑΟΚ είναι αυτό που λέμε η κατ' εξοχήν λαϊκιά ομάδα, που παραπέμπει στο παράπονο, στο βάσανο, στη διαμαρτυρία, στην αδικία. Κι αυτά τα στοιχεία πρέπει να βγαίνουν μέσα στο γήπεδο. Που σημαίνει ότι πρώτα απ' όλα, πάνω απ' όλα χρειάζεσαι παίκτες που αγωνιστικά να τονίζουν τη φιγούρα του επαναστάτη ΠΑΟΚ.

Το ποδόσφαιρο, κύριοι άσχετοι, είναι μαγεία. Κι αυτό που συνδέει τον οπαδό με την ομάδα είναι το ρομαντικό στοιχείο. Ο δε οπαδός δεν ''συνομιλεί'' ερωτικά, πνευματικά, ψυχικά με τον... μεγαλομέτοχο ή κάποιον χαρτογιακά της ΠΑΕ. Η οπαδική σχέση συντηρείται και επιδοτείται με τη φανέλα της ομάδας. Και η φανέλα του συγκεκριμένου ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από παίκτες σαν τον ρέμπελο και ανυπότακτο Ουρουγουανό ταυρομάχο.

Ποιητής του αγριοτσαμπουκά ο εμβληματικός Γκαρσία. Καμία σχέση με τους ροδομάγουλους βορειοευρωπαίους και λοιπούς αποικιακούς λαούς, αλλά και τους βαλκάνιους που συνειδητά αποφεύγουν να σηκώσουν μούρη στους ισχυρούς της γης. Θρασύ τον λες και με ψυχοσύνθεση που αποζητά το αίμα στην κόντρα, και νοιώθει ότι στο ποδόσφαιρο έχει το δικαίωμα να σε σακατέψει. Μπάλα παίζουμε, δουλειά αντρική και είμαστε αλανιάρηδες, παιδιά της αλάνας. Όχι Άγγλοι και Ολλανδοί, Γερμανοειδείς και σκανδιναβοί, με κρύο αίματα και τα αδελφίστικα fair play.

Η φτωχαδούρα Γκαρσία από την ταπεινή Ουρουγουάη στο γήπεδο δεν αισθανόταν κομπλεξικός, μειονεκτικός, κατώτερος από τον ιλουστρασιόν Ευρωπαίο. Άσχετο αυτό με τη συμπεριφορά του στο γήπεδο, το αντιαθλητικό του παιχνίδι, τα δολοφονικά, τα “επιστημονικά”, τα χειρουργικά... φάλτσα. Ποδοσφαιριστές σαν τον Pablo Gabriel Garcia Perez έχει ανάγκη ο ΠΑΟΚ, αφού είναι του πρωταθλήματος ο Ζορό, ο Ρομπέν των Δασών, ο Τσε Γκεβάρα. Αλήτρες, αλητόφατσες αλά Πάμπλο Γκαρσία που στο γήπεδο έβγαινε μ' ένα σουγιά κρυμμένο στα απόκρυφά του. Παοκάρα. Και τα μυαλά στα κάγκελα.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 39 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΠ’ ΕΞΩ;…