Η ΣΥΦΙΛΙΤΙΚΗ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΑΝΤΟΣ

Δεν μου συμβαίνει συχνά. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον ποδόσφαιρο χωρίς ιδιαίτερες συναισθηματισμούς. Προτιμήσεις για μια ομάδα, αντιπάθειες για κάποια άλλη. Η Πορτογαλία με προκαλεί να την φτύνω. Να θέλω να χάσει.

Αγαπώ την Πορτογαλία. Το ‘χω πει ότι έχει τον πιο καλό, τον πιο ποιοτικό κόσμο στην Ευρώπη. Και οι καταβολές της οι ποδοσφαιρικές δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ μ’ αυτό που παρουσιάζει η εθνική της ομάδα με προπονητή τον Φερνάντο Σάντος.

Δεν έχω, λοιπόν, τίποτα με την Πορτογαλία, όμως αγαπάω το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό δεν θέλω να βλέπω τη συφιλιτική Πορτογαλία, την ομάδα όπως την θέλει ο πνευματικός μαθητής του συμπατριώτη του Μουρίνιο.

Είμαι με την Ουρουγουάη; Όχι. Δεν είμαι με την Πορτογαλία. Την πρωταθλήτρια Ευρώπης 2016 που τσουρούτικα, με ισοπαλίες πήρε την κούπα. Και με φάρδος, όλη η τύχη με το μέρος της.

Τα ίδια και στην Ρωσία του 2018. Δύο ισοπαλίες και μια νίκη στο γκολ (1-0) με το Μαρόκο. Η Ουρουγουάη πέρασε στους «16» με τρείς νίκες. Αυτό δεν λέει τίποτα. Αν έπαιζα στο στοίχημα το αποψινό στις 9 μ.μ. παιχνίδι θα πόνταρα στην… Ποστογαλία. Γιατί; Και χθες πάλι ο Φερνάντο Σάντος κοιμήθηκε παρέα με παπά. Μιλάω σοβαρά.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΥΓΟΥΣΤΑ ΑΠΟ ΠΟΡΝΗ