ΕΤΣΙ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΙ ΛΕΦΤΑΔΕΣ, ΤΑ ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ

«Θεσμός» στο ελληνικό πρωτάθλημα η αμαρτία. Ναι, το ποδόσφαιρο δεν παίζεται στα ίσα, διότι οι πρόεδροι θέλοντας και μη είχανε μπει στο κόλπο. Και να θέλανε να αγιάσουν, δεν μπορούσαν. Όταν ξέρανε πως «δούλευε» ο αντίπαλος γιατί οι ίδιοι να μείνουν έξω από το χορό.

Οι μεγάλες ομάδες, αυτές που σηκώνανε την κούπα, τρώγανε πάντα τις κατάρες. Επειδή κατά τη γενική αντίληψη εκείνη που έπαιρνε το πρωτάθλημα είχε ξηγηθεί στο αλλοιώς. Ατράνταχτη η πεποίθηση της εξέδρας. Μεγαλειώδες οπαδικό πνεύμα! Βρώμικο το πρωτάθλημα, βρώμικος ο πρωταθλητής, καθαρή η ομάδα μας, αφού βγήκε δεύτερη, τρίτη, τέταρτη... Η βρωμιά βολεύει μόνο μία ομάδα, οι άλλες με το σπαθί τους πήραν όσους βαθμούς μάζεψαν.

Στην Β' εθνική, όμως, το όργιο με τη διαιτησία, και τα παλαιότερα χρόνια οι δωροδοκίες παικτών, ήταν σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα απ' ό,τι στην Α' εθνική! Πάντα. Και όσο πιο χαμηλά πας, Γ' εθνική, ερασιτεχνικό, τοπικό, εκεί είναι που χάνει το παιδί την μάνα και η μάνα τον γκόμενό της.

Ο κόσμος, όμως, θαρρεί ότι τις λαμογιές τις κάνουν κυρίως οι μεγάλες ομάδες. Δεν ισχύει αυτό! Σου λέω το άλλο, με την ευκαιρία. Κάθε παρασπονδία τους οι μεγάλες ομάδες, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης και σία την διδάχτηκαν από τους φτωχοπαράγοντες των μικρών ομάδων. Αυτονών τα χνάρια ακολούθησαν μεγαλοεπιχειρηματίες και βιομήχανοι που από το πουθενά έγιναν αφεντικά των πιο λαϊκών ομάδων της πιάτσας.

Αποδυτηριάκιας μιλάει. Καθηγητές του παρασκηνίου με δίπλωμα ήταν οι άγνωστοι πρόεδροι ομάδων γειτονιάς. Απ' αυτούς που ψαχνόντουσαν αλεπουδιάρικα, αν είναι δυνατόν χωρίς να ξοδέψουν φράγκο, γιατί ήταν μπατηράκια, πήραν μαθήματα οι μεγαλόσχημοι. Πως; Οι φτωχοδιάβολοι πρόεδροι σε κάποια φάση βρισκόντουσαν ''σύμβουλοι'', της προσκολήσεως στους λεφτάδες ουρανοκατέβατους στη μπάλα προέδρους.