ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΤΟ... ΠΑΡΕΛΘΟΝ!

Με την ευκαιρία της παρουσίας της ΑΕΚ στους ομίλους του champions league, δυο λόγια εξαιρετικά αφιερωμένα προς όσους λαμβάνουν υπ' όψιν την προϊστορία. Έχουμε και λένε, λοιπόν.

Από το 1955 γίνονται τα κύπελλα Ευρώπης. Από το 1955 δεν άλλαξε το όποιο ειδικό βάρος της ελληνικής ομάδας, κάθε φανέλας, στην πορεία των δεκαετιών σε σύγκριση με το όποιο κατά καιρούς υψηλό επίπεδο της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Είμαστε αυτοί που είμαστε. Πάντα.

Έφτασε τελικό Ευρώπης το 1971 ο Παναθηναϊκός. Τον περασμένο αιώνα. Θα ξαναφτάσει τόσο ψηλά η ομάδα; Πιθανόν, τον επόμενο αιώνα.

Η εθνική πήρε το ευρωπαϊκό το 2004. Και τι έγινε; Η κατρακύλα έφτασε μέχρι την ήττα και από τα Νησιά Φερόε μέσα στο Καραϊσκάκη.

Είπαμε. Είσαι αυτό που ήσουνα. Ούτε ένα βήμα παραπάνω θα κάνεις όταν κυκλοφορείς μ’ αυτό το κωλοπρωτάθλημα. Η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός, έστω ότι κατακτούν το κύπελλο Ευρώπης. Το champions league ή το europa league. Δεν θα αλλάξουν κλάση. Ποτέ. Θα είναι αυτοί που ήτανε. Γιατί;

Έχουμε δικαίωμα συμμετοχής στην Ευρώπη. Δεν είμαστε Ευρωπαίοι, όμως. Επειδή δεν σκεπτόμαστε ευρωπαϊκά. Επειδή ΑΚΟΜΑ, κι όχι μόνον στο ποδόσφαιρο, σε πείσμα των δυνατοτήτων μας, δεν έχουμε αποφασίσει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε κομμάτι της Ευρώπης. Ότι οι ανταγωνιστές μας είναι οι ομάδες επιπέδου Μπενφίκα, ομάδες με τα κυβικά της Μπενφίκα (φώτο, από την ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ), κι ακόμα πιο βαρειά ονόματα. Άρα, είμαστε εκτός Ευρώπης αν οι ομαδάρες μας στοχεύουν μόνο να βουτήξουμε το πρωτάθλημα από τον Λεβαδειακό και τον Πλατανιά, την Λαμία και τον Απόλλωνα.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΔΕΣ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ