ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΨΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Το 1995 και το 1996 ο Παναθηναϊκός του Βαρδινογιάννη παίρνει το πρωτάθλημα. Ε, δεν το άντεξε άλλο ο Κόκκαλης και κατέβηκε διαδηλωτής στο πεζοδρόμιο. Με καταγγελίες φόρα παρτίδα ότι ο Παναθηναϊκός κερδίζει με την αβάντα της διαιτησίας.

Διακόπηκε μαχαίρι και η οικογενειακή σχέση των δύο αφεντικών, του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Κάποιος σοφός κύριος, τότε, αναφερόμενος εντελώς ακαδημαϊκά στο σκηνικό, δύο οικογένειες ισχυρές, οικονομικά και πολιτικά, να τσακώνονται δημοσίως, μου είπε το εξής:

- Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαραίτητος είναι ο κατάλληλος συνδετικός κρίκος. Εκείνο το αξιόπιστο άτομο, αποδεκτό και στις δύο πλευρές, για να τους συμφιλιώσει. Να τους πείσει, τέλος πάντων, ότι το μόνο που δεν τους συμφέρει είναι να εισπράττουν την προσωπική φθορά από τις αλληλοκατηγορίες τους δημοσίως. Επειδή το πιο σημαντικό είναι ότι έχουν κοινό συμφέρον.

Αλήθεια, ποιο είναι το κοινό συμφέρον, για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ; Το καλό του ποδοσφαίρου, βέβαια! Όσο το πρωτάθλημα παραμένει πάντα στα σκατά, ποια αξία έχει τι λέει το ένα αφεντικό σε βάρος του άλλου; Και πόσο να ωφελεί την μία ομάδα, την κάθε ομάδα, ένα ποδόσφαιρο που κυκλοφορεί αντικοινωνικά; Και ως θέαμα δεν ικανοποιεί το πελατειακό του κοινό. Και δεν κερδίζει κόσμο.

Τρείς ομάδες διεκδικούν το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός. Τα τρία αφεντικά είναι στα μαχαίρια. Ο ένας υποψιάζεται τον άλλον. Γιατί; Λείπει η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ του κοινού συμφέροντος. Να, γιατί δεν πρόκειται να «τα βρουν». Και επειδή τα όργανα του ποδοσφαίρου είναι αδύναμα εντελώς, το πρωτάθλημα οδεύει στην κόψη του μπαλτά.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΟΣΟ ΛΕΥΚΗ ΕΙΝΑΙ Η… ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ