ΤΙ ΚΙΝΗΤΡΟ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ;
Η εθνική ομάδα παίζει απόψε στην Φινλανδία κι αν κερδίσει, σύμφωνα με τους θεωρητικούς της σαχλαμάρας, θα διεκδικήσει την πρώτη θέση του ομίλου. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Έχουμε μάτια και βλέπουμε. Αυτή η ομάδα δεν έχει μέλλον. Και το πρόβλημα δεν είναι οι ποδοσφαιριστές. Η μετριότητα τους.
Είναι φαιδρό τουλάχιστον να μιλά κανεις για στόχους όταν πρόκειται για ανάπηρο. Το ζητούμενο πρώτα είναι να θεραπευτεί ο έχων πρόβλημα πνευματικό, κινητικό, όποιο κουσούρι κουβαλάει, και μετά να φροντίσει πώς θα βελθιώσει την απόδοσή του.
Η εθνική ομάδα πήρε τον πρωτάθλημα Ευρώπης το 2004 και καπάκι άρχισε την... επιστροφή στο παρελθόν. Και τα κατάφερε να φθάσει σε επίπεδο κατώτερο από εκείνο που βρισκόταν πριν το 2002, όταν ξεκίνησε η διαδικασία της πρόκρισης στη διοργάνωση της Πορτογαλίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ποδοσφαιρικά η Ελλάδα είναι καφενείο. Σκέτο καφενείο. Από την άλλη, ο Έλληνας ποδοσφαιριστής εδώ και 20-30 χρόνια είναι ο σωστός επαγγελματίας. Όχι γιατί αμείβεται σύμφωνα με το συμβόλαιό του. Σκέπτεται επαγγελματικά τη δουλειά του, τη καριέρα του.
Με ποιο κίνητρο να παίξει, να τα δώσει όλα στην εθνική ομάδα ο Έλληνας διεθνής; Ποιος τον καλεί να φορέσει τη φανέλα της Ελλάδος; Η ΕΠΟ. Ένα ανυπόληπτο κατάστημα. Μία αρένα παρασκηνιακού ανταγωνισμού των ισχυρών της μπάλας. ‘Όπως πάντα.
Για ποιόν να προσπαθήσει ο Έλληνας διεθνής στην εθνική ομάδα; Για να πάρει το μπράβο από τις αθλητικές εφημερίδες και τις ΠΑΕ που δεν υπηρετούν το ποδόσφαιρο και είναι αιχμάλωτες σε μία ελεεινή αντιπαλότητα, όπως την ορίζει το πρεζόνι της εξέδρας.
Δεν αλλάζει τίποτα αν φύγουν αυτοί οι παίκτες, ο σημερινός προπονητής, και έρθουν άλλοι. Όπως δεν άλλαξε, ούτε πρόκειται να αλλάξει με μία ακόμα νέα διοίκηση στην ΕΠΟ. Οι αλλαγές προσώπων, στην πολιτική κι όχι, είναι μόνο για αυτούς που δεν επιθυμούν υγεία. Που τους ενδιαφέρει και τους εκφράζει το σάπιο να παραμένει σάπιο
Διαβάστε ακόμα: