ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΦΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ

Σημασία δεν έχει αν ήταν ή ου το πέναλτυ στο 118, δυο λεπτά και πριν τη λήξη της παράτασης, που έδωσε την πρόκριση στον ΠΑΟΚ. Όχι, δεν ψάχνεις τη φάση, αν η μπάλα βρήκε χέρι ή κορμί, αν ο παίκτης άπλωσε το κουλό του ή ξεκόλλησε αυτό από το σώμα του. Υπ’ όψιν ότι στο τελευταίο τέταρτο ήταν τέτοια η κόπωση, που τουλάχιστον οι παίκτες της μιας ομάδος, αυτοί του Πανιωνίου, αντιδρούσαν σα φιγούρες κουκλοθέατρου. Με κινήσεις μηχανικές. Δεν ήξεραν που βρισκόντουσαν, τι ακριβώς κάνουν. Σε κάποιο βαθμό το ίδιο και οι του ΠΑΟΚ, τυφλωμένοι από τον εφιάλτη της πρώτης ήττας στην Τούμπα, και τον αποκλεισμό.

Τέλος πάντων, τι έχει σημασία όταν το κοράκι μ’ ένα σφύριγμα, σωστό ή από… ανθρώπινο λάθος, τελικά, ορίζει το αποτέλεσμα; Με την απόφαση της μαυροφόρας ξεπηδάει όλο το πύον από τις ανοιχτές πληγές του ποδοσφαίρου, όπως το διαχειρίζονται μεγαλομέτοχοι των λαϊκών ομάδων και οι κυβερνήσεις, λαϊκές κι αυτές.

Σε τέτοια ματς συμφέρει τους τοπικούς να σφυράει ένας διαιτητής άγνωστος. Όχι φιρμάτος, που δεν έχει τα άντερα να πάρει τη φάση επάνω του, κάποιος σαν τον Εμμανουήλ Σκουλά, χθες στην Τούμπα. Τι να κάνει το παλουκάρ’, να εφαρμόσει τον κανονισμό; Τους νόμους, και να σεβαστεί τους θεσμούς και τους λαούς των δυο ομάδων; Αυτό, δηλαδή, που κάνουν όλοι οι πρωθυπουργοί της δημοκρατικής Ελλάδος, και οι δικαστές της, και οι μπάτσοι της, άπαντες οι δημόσιοι λειτουργοί της.

''Παίζετε!...''  είπε ο ''άρχων του αγώνος'' στο 118, αλλά μετά από ενάμισυ δευτερόλεπτο λεπτό φωτίστηκε το μυαλό του. Πως καθαρίζω εδώ μέσα, αν δεν προκριθεί η μεγάλη, η λαϊκιά ομάδα! Μη μπουκάρει κάποιος άλλος με το κουμπούρι στο ζωνάρι, για να μη ξεχνιόμαστε. Και στο φινάλε αν αδικήσω κάποια από τις δυο ομάδες, ας είναι αυτή με τη μικρότερη φωνή…

Πολύ σωστά, λοιπόν, έπραξε το παλουκάρ’, όχι και να περιμένουν να αποδείξει αυτός ότι έγινε κάθαρση.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ, ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ