ΝΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ 4-0 ΣΤΟ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Κανένας δεν πίστευε στον αποκλεισμό της Μπάρτσα. Κανένας δεν περίμενε ότι θα προκριθεί η Λίβερπουλ, μάλιστα καθαρά και με 4-0. Δεν γίνονται αυτά. Κι όταν λέμε κανένας δεν εννοούμε μόνο τους οπαδούς της αγγλικής ομάδας. Κανένας και από τους ποδοσφαιριστές που πάλαιψαν, που πέθαναν στο γήπεδο, δεν ήλπιζαν ότι τελικά θα καταφέρουν να ανατρέψουν το 3-0 στην Καταλονία. Δεν γίνονται αυτά ούτε στις μυθικές υπερπαραγωγές του Χόλυγουντ. Με μάγους και δράκους. Όταν, μάλιστα, αντίπαλος είναι η Μπαρτσελώνα με τον Μέσι και από την άλλη η Λίβερπουλ αγωνίστηκε με σοβαρές ελλείψεις.

Ποιος συγγραφέας και σκηνοθέτης θα συνελάμβανε το σενάριο της ποδοσφαιρικής φαντασίας που συνέβη στο Λίβερπουλ- Μπαρτσελώνα 4-0, το οποίο τελικά γράφτηκε την ώρα του παιχνιδιού. Το 1-0 πριν το δεκάλεπτο, τρία γκολ στο β' ημιχρόνιο, από τα οποία τα δυο σε δυο λεπτά μέσα. Και ο τερματοφύλακας των γηπεδούχων να σώζει πέντε φορές σε φάσεις τέτοιες που για πλάκα σκοράρει η φιλοξενούμενη ομάδα.

Έπαιξαν όπως έπαιξαν οι αντίπαλοι κι ήρθε το αποτέλεσμα και το Μεγάλο Ποδόσφαιρο. Αυτός είναι ο Μεγάλος Νικητής. Το ποδόσφαιρο είναι που έστειλε στην ευτυχία εκατομμύρια οπαδούς της αγγλικής ομάδας, λες και κέρδισαν κάτι προσωπικό. Και το ποδόσφαιρο, μόνο αυτό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, γέμισε θλίψη, απογοήτευση, ένα μικρό θάνατο τα εκατομμύρια οπαδούς της καταλάνικης ομάδας.

Οπαδοί. Αυτή είναι η πλατφόρμα που ποντάρει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η βιομηχανία του ποδοσφαίρου παγκόσμια. Οι οπαδοί είναι κατά 74% η αγορά του προϊόντος. Μόλις πριν 40 χρόνια το ποδόσφαιρο πόνταρε εμπορικά στους οπαδούς κατά 98%. Σήμερα το πράμα τραβάει σταθερά σ' ένα άλλο καταναλωτικό αύριο. Το ποδόσφαιρο να στηρίζεται σε πελάτες, σε θεατές μη οπαδούς! Σε αγοραστές του πρότζεκτ χωρίς οπαδική ταυτότητα.

Το Μεγάλο Ποδόσφαιρο, όπως αυτό χθες με το 4-0 στο Λίβερπουλ, δεν έχει ανάγκη την οπαδοσύνη. Γιατί αιχμαλωτίζει και κερδίζει θαυμαστές, οπαδούς κι όχι. Γιατί δεν χαρίζει μόνο τη νίκη και την ήττα. Ναι, ''προσφορά'' της μπάλας είναι στον οπαδό και η πίκρα της ήττας, της αποτυχίας, του αποκλεισμού. Έχει ανάγκη ο φανατικός οπαδός να βιώσει και το συναίσθημα της χασούρας, κι αυτό το δένει περισσότερο με την ομαδάρα του.

Βαδίζουμε ολοταχώς στο ποδόσφαιρο του απόλυτου θεάματος, όπως κάποιος πηγαίνει στην εκκλησία, στο σινεμά, στο θέατρο. Να παρακολουθήσει το δρώμενο, να συμμετάσχει στη μυσταγωγία του, όχι να βρίσει, να εκτονωθεί με βαρβαρικές συμπεριφορές. Η ομάδα, ακόμα και η νικήτρια, η όποια Λίβερπουλ του 4-0, η μόλις πριν έξι μέρες Μπάρτσα του 3-0, είναι κάτω από το ποδόσφαιρο το οποίο όλο και περισσότερο απευθύνεται στον θεατή, στον ποδοσφαιρόφιλο, όχι στον καθαρόαιμο οπαδό. Το Μεγάλο Ποδόσφαιρο όσο πάει όλο και περισσότερο θα περιορίσει, ίσως και θα καταργήσει τον οπαδισμό. Τις αντικοινωνικές συνέπειες του νοσηρού οπαδισμού, για να είμεθα ακριβείς. Όχι το φαινόμενο του οπαδισμού, που δεν νικιέται με τίποτα. Ο οπαδισμός, δηλαδή η αντιπαλότητα έχει τον πρώτο λόγο στην πολιτική, στο ποδόσφαιρο και στη θρησκεία.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΜΙΑ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΔΕΝ ΚΑΡΔΙΣΕ ΚΑΜΙΑ ΜΠΑΡΤΣΑ!!!