Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΦΟΡΕΣΕ ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΠΑΚΟΥ

Μίλησε πάλι το άγνωστο. Και το απρόβλεπτο. Αυτό που δεν φαίνεται ότι θα συμβεί. Αυτό που δεν περιμένεις, διότι άλλα πράγματα βλέπουν τα μάτια σου. Καλύτερη η Άρσεναλ στο πρώτο ημίχρονο, διάστημα ανιαρού ποδοσφαίρου. Μια πρώτη σκέψη, ότι οι παίκτες είναι κουρασμένοι και στο τελευταίο ματς της σαιζόν δικαιολογημένα έχουν αδυναμία να οργανώσουν παιχνίδι της προκοπής.

Ψιλοαπογοήτευση στον τηλεθεατή να παρακολουθεί ποδόσφαιρο χωρίς φάσεις και ποιότητα, σε τελικό κυπέλλου Ευρώπης. Τελικά, την παράσταση έσωσαν οι... ''αδέσποτες σφαίρες''. Έτσι άρχισαν να πέφτουν τα γκολ στο β’ ημίχρονο. Χωρίς να πιέζει η Τσέλσυ, χωρίς να μειονεκτεί η Άρσεναλ στο υπέροχο, σα σκηνικό κινηματογραφικό, γήπεδο στο Μπακού.

Πυροβολεί κάποιος στόχο συγκεκριμένο, αστοχεί, αλλά η σφαίρα βρίσκει και σκοτώνει άλλονα, άσχετο, αθώο, που ανύποπτα βαδίζει στο δρόμο. Απίθανη κεφαλιά ψαράκι του Γάλλου Ζιρού αιφνιδιάζει τον Τσεχ και 1-0 στο 49. Τονίζω την εθνικότητα του σκόρερ γιατί η Τσέλσυ έπαιξε χωρίς ούτε έναν Άγγλο. Ούτε έναν Βρετανό.

Σε 16 λεπτά, λες από αδέσποτες σφαίρες, η Τσέλσυ έκανε το 3-0. Η Άρσεναλ μείωσε 3-1 στο 69, αλλά ο βασιλιάς, το ποδόσφαιρο, αυτός είναι ο βασιλιάς, δεν είπε ακόμα την τελευταία του κουβέντα. Μετά από μόλις τρία λεπτά μια ακόμα αδέσποτη. Θύμα των παράπλευρων απωλειών, όπως είχε πει ο Κουφοντίνας της 17 Νοέμβρη, η Άρσεναλ με το βαρύ κι ασήκωτο 4-1.

Πρώτο ημίχρονο 0-0, δεύτερο πέντε γκολ για να δοξαστεί πάλι ο βασιλιάς. Το ποδόσφαιρο.