ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΦΕΤΖΗΣ

Όταν η εθνική τρώει τρία γκολ στην Αθήνα από την Αρμενία είναι σα να έφαγε 13 από την Ιταλία. Αυτή είναι η διαφορά Αρμενίας από την Ιταλία. Η Ελλάδα δεν είναι σωστό να μπαίνει στη ζυγαριά, να δούμε πόσο μετράει. Δεν συγκρίνεται η εθνική και με την Ιταλία, και με την Αρμενία. Επειδή παρά τη διαφορά μεγέθους αυτές οι δυο είναι ομάδες, κανονικές ομάδες, ενώ η δική μας εθνική πρόκειται για μπουλούκι. Κανονικό μπουλούκι.

Τι συμβαίνει με την εθνική ομάδα και είναι για τα μπάζα; Τίποτα δεν συμβαίνει. Αυτή είναι η αλήθεια. Απολύτως τίποτα δεν συμβαίνει. Θα συνέβαινε αν υπήρχε αυτοκριτική, και βέβαια επιθυμία για να εμφανίζει η Ελλάδα μια τουλάχιστον αξιοπρεπή εικόνα ποδοσφαιρική. Όχι θεατρικό μπουλούκι που οργανώθηκε πρόχειρα με όποιον να ΄ναι, σε κάποια ψησταριά.

Το χειρώτερο είναι το άλλο. Τη ντροπή την καταπίνεις με μια φτηνή σόδα. Πέρα από τη ντροπή είναι η πρόκληση. Να μιλάνε για το στόχο της εθνικής. Για την πρόκριση της εθνικής. Να έχεις καφενείο συνοικιακό, κάπου σε στενό χωμένο, και να σαλιαρίζεις για,,, ανατροπή. Με τα ψέματα ο καφενές να ανταγωνιστεί στέκια που αξίζουν σε ατμόσφαιρα, σε σέρβις και σε ποιότητα ποτών.

Ευγενής η φιλοδοξία του καφενείου να αλλάξει κλάση. Να γίνει καλύτερο μαγαζί, να βελτιωθεί σ' όλα. Πως, όμως, να προκύψει αυτό όταν ο καφετζής θαρρεί ότι δεν είναι καφενείο; Μια ζωή θα παραμείνει καφενείο διότι δεν δέχεται την πραγματικότητα. Πως να αντιληφθεί ότι για να ξεφύγει από τη λεχριτοσύνη του θα χρειαστεί να δουλέψει.

Δεν τα ξέρει αυτά ο καφετζής. Ο καφετζής, βέβαια. Αυτό το καφενείο που ποδοσφαιρικά δεν βλέπεται έχει τον καφετζή του. Η διοίκηση της ΕΠΟ είναι πιο καφενείο από το προϊόν της, δηλαδή την εθνική ομάδα.

Διαβάστε ακόμα:

ΝΑ ΤΟ ΕΓΡΑΦΑΝ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ