ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙ

Μέχρι που αποφάσισε να ''δραστηριοποιηθεί'' ο Σωκράτης Κόκκαλης στο σκοτεινό (;) χώρο της διαιτησίας ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα κοράκια. Ήταν ο επικυρίαρχος στο πρωτάθλημα. Επειδή ήταν Βαρδινογιάννης, ήταν και Παναθηναϊκός, μεγέθη βαρειά και τα δύο, που δύσκολα αγνοούνται από τους αλεπουδιάρηδες της πιάτσας. Κανένας, διαιτητής, διαιτητοπατέρας δεν έκανε το λάθος να πάει κόντρα στη μονοκρατορία Βαρδινογιάννη. Ένα καθεστώς που κράτησε το ποδόσφαιρο στα ίδια βρωμόνερα. Διαψεύστηκαν όσοι περίμεναν να αλλάξει σελίδα το πρωτάθλημα, με την μετατροπή των ομάδων σε ανώνυμες εταιρείες. Φανερό ότι ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού δεν ήθελε ανεξάρτητη την διαιτησία. Ανεξάρτητη στα χαρτιά και επι της ουσίας.

Την εποχή που ο Κόκκαλης πήρε τον Ολυμπιακό, δεκαετία του '90, ήταν ο Νο 1 στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι της χώρας, πολύ μπροστά από τους Βαρδινογιάννηδες. Κι αυτός, τελικά, ήθελε μια διαιτησία να είναι γιουσουφάκι του ισχυρού της πιάτσας. Χάθηκε μια ακόμα ευκαιρία (;) να λειτουργήσει ως πατριάρχης στο χώρο ένας πιστολέρο της οικονομίας. Με την προσωπική του δυναμική σε συνδυασμό και τη βαρύτητα του Ολυμπιακού.

Πρωτάθλημα σήμερα μετά τη διακοπή, λόγω των δυο παιχνιδιών της εθνικής ομάδας. Πρωτάθλημα ξανά, με var η χωρίς δεν σταματάει η καχυποψία στα όρια της... βεβαιότητας ότι το έργο είναι πάντα σημαδεμένο. Ύποπτοι είναι όλοι οι ισχυροί και παραπονούμενοι όλοι, κι όχι μόνον, οι ισχυροί του πρωταθλήματος. Μια ζωή τα ίδια. Με Παράγκα, χωρίς Παράγκα, όπως και πριν την Παράγκα, έτσι και σήμερα, μετά την Παράγκα, η διαιτησία χειραγωγείται. Ακόμα και με ξένους πλέον διαιτητές.

Οι ίδιες οι ΠΑΕ μας λένε τα κάλαντα κάθε αγωνιστική. Οι ίδιες οι ΠΑΕ κατηγορούν άλλες ΠΑΕ λες και μιλάνε φανατικοί οπαδοί της εξέδρας.

Η Ιστορία, για να μην παίζουμε τις κούκλες, έχει αποδείξει στην πράξη, ότι ΟΥΔΕΙΣ πρόεδρος μεγαλοπαέ τραβάει το δάκτυλο από το μέλι. Κανείς που έχει καταφέρει έτσι ή αλλοιώς να χαίρεται στο κρεβάτι το μανουλομάνουλο που λέγεται διαιτησία, δεν το μοιράζεται μ΄άλλον.

Το κράτος. Αδιαφορεί, επί της ουσίας. Δεν ασχολείται, παρά μόνο σαλιαρίζοντας με τον εκάστοτε αρμόδιο υφυπουργό. Η πλάκα. Δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί υφυπουργοί αυτογελοιοποιούνται με την ίδια λεβέντικη ρητορική. Η πλάκα.

Ποια είναι η σωτηρία; Μια. Καμιά άλλη. Κι αυτή είναι η κονόμα. Το πρωτάθλημα να παράγει λεφτά, όχι μόνο την κούπα γεμάτη λάσπες. Υγιές και αξιόπιστο το πρωτάθλημα θα γίνει όταν οι λεφτάδες των μεγάλων ομάδων αποφασίσουν να ενεργούν ως επιχειρηματίες. Επειδή δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Επειδή η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση είναι αδιάφορη, αλλά και ανίκανη. Επειδή οι μεγαλομέτοχοι δεν ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο, παρά μόνο να πάρουν αυτοί το κωλοπρωτάθλημα, η κατάσταση θα είναι μια από τα ίδια.

Κάτι θα αλλάξει μόνο αν τα βαρειά χαρτιά του πρωταθλήματος, Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ ζούνε από την εμπορική δυναμική του ποδοσφαίρου κι όχι την τσέπη των μεγαλόσχημων προέδρων του.

 Διαβάστε ακόμα:

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟ