ΤΟΣΟ ΠΑΘΟΣ, ΤΟΣΟΣ ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΝΙΚΗ, ΚΑΙ...ΜΟΝΟ 0-0
Στα παλιά τα χρόνια που σήμερα μοιάζουν παραμυθένια, τότε που σκοτωνόντουσαν οι συμμορίες της Νέας Υόρκης, όταν δεν έβγαινε νικητής το έργο πήγαινε στη μονομαχία των αρχηγών. Ε, να κερδίσει ο ένας από τους δυο, μη χάνεται τζάμπα το αίμα των συμμοριτών. Στο ποδόσφαιρο δεν προβλέπεται τέτοια διαδικασία όταν η μπάλα δεν μπαίνει μέσα, όταν ο χρόνος κυλάει και το πράμα δείχνει ότι έχει κολλήσει στο 0-0.
Φάγανε τα σκώτια τους οι παίκτες της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού και ένα τουλάχιστον τέρμα δεν έγινε. Φοβερό το αγωνιστικό πάθος και η επιθυμία για νίκη. Και από τις δυο πλευρές. Η ΑΕΚ, τελικά, βγήκε κερδισμένη διότι δεν έχασε τίποτα. Ο χαμένος είναι ο Ολυμπιακός που διεκδικεί πρωτάθλημα και ''χρεώθηκε'' μια αποτυχία, αφού ήταν καλύτερος, και απώλεσε δυο βαθμούς. Πιθανόν και την πρώτη θέση της βαθμολογίας.
Περισσότερο ποιοτικός ο Ολυμπιακός σε σύγκριση με το ρόστερ της ΑΕΚ, επόμενο να έχει το επάνω χέρι, όμως χωρίς στιγμή να κυριαρχήσει. Και το σπουδαιότερο, εκείνο που ίσως κράτησε το αποτέλεσμα στο 0-0, ήταν ότι η ΑΕΚ δεν φοβήθηκε την ανωτερότητα του Ολυμπιακού. Μάλλον, ο Ολυμπιακός παρά τις κλασικές ευκαιρίες που βρήκε, μάλιστα από οργανωμένες ενέργειες και ενωρίς, δεν προκαλούσε το φόβο στην ΑΕΚ.
Το παιχνίδι δεν σ' άφηνε σε ησυχία, διότι ναι μεν έλειπαν οι μεγάλες φάσεις, όμως ήταν τόσο ανοικτό, με παθιασμένους ποδοσφαιριστές, και δεν ήταν... εκτός προγράμματος να γίνει το γκολ, απ' εδώ ή απ' εκεί.
Το ευχάριστο, που ίσως οφείλουμε να το αποδώσουμε στην... πρωτοβουλία του υφυπουργού να τα βρουν τα μεγάλα αφεντικά. Μόνο δυο κίτρινες, η κόκκινη στον Σιμόες στο 87, και δυνατή αναμέτρηση άνευ τραυματισμών και τσακωμών, με εξαίρεση ένα ψιλό επεισόδιο, που δεν πέρασε στο αστυνομικό δελτίο, εννοώ στο φύλλο αγώνα.
Διαβάστε ακόμα: