ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ
Κερδίζει μετάλλιο ή κύπελλο και το παραδίδει στην Παναγία ή στον άγιο τάδε. Υπόσχεση είναι αυτή του πρωταθλητή και δεν γίνεται να μην την εκπληρώσει. Το να αφιερώσει κανείς τη νίκη στην Παναγία το καταλαβαίνω, αν θαρρεί πως του έδωσε δύναμη να πετύχει το ρεκόρ, να ανέβει στο βάθρο. Το περίεργο είναι να παραδώσει το μετάλλιο, όχι ακριβώς στην ίδια την Παναγία, αλλά σε μια εικόνα της θαυματουργή που βρίσκεται σε μοναστήρι του Αγίου Όρους. Σε μια εικόνα από τις εκατοντάδες Παναγίες της ορθοδοξίας.
Τι, άραγε, να το κάνει το χρυσό ή μπρούτζινο μετάλλιο η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας; Για να κάνει θαύματα, Παναγία είναι, θαρρώ δεν χρειάζεται κάποιο έπαθλο αθλητή, πιθανότατα ντοπαρισμένου. Στο φινάλε, και τα πιο χλιδάτα μετάλλια σήμερα στη τράμπα άντε να πιάνουν ένα σακί καρπουζόσπορους, δεν είναι διαμάντια στέμματος. Και πού κολλάει η θρησκεία και η αγάπη στον Χριστό, στην Παναγία, ακόμα η προσωπική προτίμηση σε κάποιο άγιο, σε κάποιο ξωκλήσι;
Χωρίς παρεξήγηση και καμιά διάθεση αντιπαράθεσης αδυνατώ να συλλάβω το νόημα της ενέργειας πιστών, οι οποίοι δεν περιορίζονται να προσκυνούν τις εικόνες, αλλά και να ακουμπάνε κοσμήματα, χρυσαφικά, ό,τι άλλο πολύτιμο και κάποιας χρηματικής αξίας. Περίεργο. Ακαταλαβίστικο.
Στο ντέρμπυ είχαν κερδίσει οι εικονολάτρες. Έχασαν, τελικά, την ευκαιρία να σηκώσουν την κούπα οι εικονομάχοι. Και με την ήττα τους, έχασε ο χριστιανισμός και την πνευματικότητα του. Μια θρησκεία με βαθύτατο πνευματικό περιεχόμενο έγινε πάγκος λαϊκής αγοράς.
Πρωταθλητές θα βγουν από τα μοναστήρια, μάλιστα αν λάβει κανείς υπ' όψιν ότι στους στίβους αγωνιζόμενοι οι καλόγεροι θα έχουν σίγουρα τη βοήθεια του μεγαλοδύναμου.