ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Να σας γράψω τη μετάφραση, όπως την κατάλαβα εγώ : «Ο Ολυμπιακός είμαστε εμείς. Ο Ολυμπιακός είναι δικός μας. Εσύ βάζεις μόνο τα λεφτά. Και αν θες να μας πεις κάτι, κλείσε μας ένα ραντεβού να μιλήσουμε. Α, και κάτι άλλο. Το γήπεδο είναι το σπίτι μας. Και κανείς δεν μπορεί να μας πετάξει έξω από το σπίτι μας».

Μιλάμε τώρα για πολύ μαγκιά. Όχι βέβαια σαν αυτή του πειραιώτη Σταύρακα, ο οποίος στη δέκατη σφαλιάρα που έτρωγε από τον Καραγκιόζη τον ρώταγε αν τον βαράει στα σοβαρά ή στ’ αστεία. ''Στα σοβαρά... '' του λέει ο Καραγκιόζης. «Α, ωραία» του λέει ο Σταύρακας «γιατί εγώ αστεία δεν σηκώνω».

Όοοοοχι δεν είναι τέτοια μαγκιά. Αλλά δεν είναι ούτε η «παλιά μαγκιά» του Πειραιά (αόριστη και νεφελώδης έννοια, που ποτέ δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει). Είναι η βαρέων βαρών νέα μαγκιά του Πειραιά.  Αυτή που γεννήθηκε την εποχή της αυτοκρατορίας του Κόκκαλη,  έγραψε ιστορία στις εποποιίες της Σαραγόσα και του Τελ Αβίβ, υπέγραψε το συμβόλαιο με την ιστορία με την αλήστου μνήμης δήλωση του ιδίου του αυτοκράτορα «Αυτός είναι ο κόσμος μας, ούτε μπορούμε, ούτε θέλουμε να τον αλλάξουμε». Και έγινε θηρίο σήμερα.

Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε και ο σύλλογος του Πειραιά  έχει χάσει από το 1996 μόνο 4 πρωταθλήματα. Και τελικά αυτό που γιγαντώθηκε περισσότερο και από το budget της ομάδας, περισσότερο και από τη βιτρίνα της τροπαιοθήκης της, ήταν η Θύρα 7. Εδώ και μία εικοσαετία η εκπομπή της έχει μετατραπεί σε άτυπο γραφείο Τύπου της ομάδας και ο κεντρικός παρουσιαστής της με τους μακριούς κατσαρούς βοστρύχους έχει θέσει αυθεντικά ο ίδιος με την εικόνα, την καλλιέπεια, την ευγένεια και τον μελίρρυτο λόγο του τον πήχη της ολυμπιακοφροσύνης σε δυσθεώρητα ύψη.  

Αυτός είναι ο κανονικός ολυμπιακάρας. Έτσι μιλάνε, έτσι τα χώνουν οι ολυμπιακάρες.  Αυτή είναι η νέα μαγκιά του Πειραιά.

Στα σοβαρά τώρα: Η εκπομπή της θύρας 7 κάνει τελικά καλό ή κακό στον σύλλογο; Το ότι τα παιδιά παίρνουν τον Τσουκαλά στο τηλέφωνο για να γίνει της κακομοίρας και μετά βάζουν στο σχολείο και τις καφετέριες στο You Tube τα βίντεο και σκάνε στα γέλια, προσθέτει αίγλη ή γελοιοποιεί την εικόνα της ομάδας; 

Τα λίγες χιλιάδες διαρκείας εισιτήρια των 150 ευρώ το καθένα  που κόβουν οι σκληροπυρηνικοί στο γήπεδο, είναι κέρδος ή χασούρα για το ταμείο μίας ΠΑΕ;

Τα εμετικά συνθήματα που ακούγονται σε όλα τα γήπεδα, η καφρίλα και τα επεισόδια, είναι διαφήμιση ή δυσφήμηση για το σπορ;

Μήπως τελικά αυτός ο γάλος παραπάχυνε τόσο που στο τέλος θα φάει τον μπάρμπα Μπρίλιο;   

Αλλά πάλι, η πραγματική, όχι η ιμιτασιόν μαγκιά, στον Πειραιά μετριέται μόνο με το τονάζ των πλοίων που διαφεντεύεις. Και από αυτή ο πρόεδρος έχει κάμποσα εκατομμύρια τόνους.

Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΟΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ