ΔΕΝ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΥΜΗΣΕΣ...

Γιατί εδώ και 15 χρόνια το ελληνικό μπάσκετ δεν μπορεί να βγάλει έναν μεγάλο παίχτη; Τον περασμένο Ιούνιο είπε το αντίο στα γήπεδα στα 38 του και ο Βασίλης Σπανούλης, ο τελευταίος των Μοϊκανών από το Έπος της Σαϊτάμα (1.9.2006) και την μεγαλύτερη μας νίκη στην ιστορία απέναντι στους Αμερικάνους στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας. Από τη χρυσή εκείνη φουρνιά που έφερε ένα ασημένιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεν έχει απομείνει τίποτε άλλο εκτός από τις θύμησες. Και η ηχώ εκείνου του θριάμβου θα αντηχεί στην αιωνιότητα, αλλά, όπως λένε, άμα ζεις μόνο με τις αναμνήσεις, έχεις πια γεράσει.

Γέρασε το ελληνικό μπάσκετ; Τι συμβαίνει και δεν μπορεί να βρει τους νέους του ήρωες; Και παρακαλώ να μην μπει στην εξίσωση ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο Greek Freak, που έφυγε μόλις τέλειωσε το Λύκειο από το κλειστό του Φιλαθλητικού κατευθείαν για την Αμερική χωρίς να παίξει ούτε ένα λεπτό σε ομάδα της Α1, δεν είναι προϊόν της ελληνικής αθλητικής βιομηχανίας. (Πως την είπες Ρέλο;)

Γιατί, λοιπόν, φτάσαμε 2021 και δεν υπάρχει ο νέος μεγάλος παίχτης στον ορίζοντα ; Μία εύκολη απάντηση είναι ότι μεσολάβησε μία δεκαετία οικονομικής κρίσης.

Αλλά μήπως όταν ξεκίνησε ο Γιαννάκης να μπηστάει μπάλα στα ανοιχτά της Νίκαιας υπήρχαν συμβόλαια εκατομμυρίων; Και  συνέχισε μετά από κάτι χιαστούς στα νιάτα του, που τα χρόνια εκείνα κόβανε καριέρες. Ο θρυλικός Γιώργος Κολοκυθάς σταμάτησε το μπάσκετ στα 28 του. Σας ρωτάω επειδή πήγαινα και έβλεπα τον αρχηγό σε εποχές που η Εθνική έπαιζε στο κλειστό του Σπόρτιγκ με Κορωναίο, Κατσούλη, Καρατζολίδη και Κοκολάκη. Έτσι, από περιέργεια: Το βλέμμα του Δράκου το έχετε δει ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο;

Περιέργως πως, πάντως, όταν σκέφτομαι τα τοιαύτα, θυμάμαι την επιγραφή που στέκεται έξω από την ερημωμένη πια αίθουσα της ελληνορωμαϊκής πάλης στον Πανελλήνιο, που γράφει τις συμβουλές του Επίκτητου σε όποιον σκόπευε τον κότινο στην πάλη στους Ολυμπιακούς αγώνες, πριν ακόμα αυτός πατήσει το πόδι του στην παλαίστρα: Μετά τα αρχικά αυτονόητα («κοίτα τους ώμους και τους μηρούς σου» (αλλιώς που πας να τα βάλεις με τα θηρία) έρχονται τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΖΟΡΙΚΑ: «…..να γυμνάζεσαι αναγκαστικά σε ορισμένη ώρα με ζέστη και με κρύο, να μην πίνεις ψυχρό νερό και κρασί όπως τύχει, αλλά να παραδώσεις τον εαυτό σου στα χέρια του προπονητή σου όπως στου γιατρού, έπειτα κατά τη διάρκεια της πάλης να κάνεις τάφρους, πότε να βγάζεις το χέρι σου, πότε να στραγγαλίζεις το πόδι σου, να καταπίνεις σκόνη, κάποια στιγμή να μαστιγωθείς και ύστερα απ’ όλα αυτά να νικηθείς. Αν, αφού σκεφτείς καλά όλα αυτά, δεν σου κοπεί η όρεξη, γίνε παλαιστής».

Κάθε φορά που τη διαβάζω καταλαβαίνω γιατί έχει ερημώσει σήμερα η παλαίστρα που κάποτε έβγαζε Ολυμπιονίκες.

Παρεμπιπτόντως, σας θύμισαν κάποιον οι προτροπές του Στωϊκού φιλοσόφου; Εμένα τον Αντετοκούνμπο. 

 Διαβαστε ακομα:

Ο ΠΑΟΚ ΞΕΧΑΣΕ ΚΙΟΛΑΣ ΤΗ ΝΕΑ ΓΚΕΛΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ