ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ 'Η ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΣ;
Μπράβο στο κορίτσι, να την χαίρονται η μάνα της, τα αδέλφια της αν έχει, ο σύζυγος της και όλη η Τζαμάϊκα. Εγώ, και με το μπαρδόν, τρομάζω και δεν βλέπω το λόγο να μην καταθέσω τι αισθάνομαι όταν μια γυναίκα πιάνει τέτοιες απίθανες επιδόσεις στον στίβο. Η Ελέην Τόμπσον- Έρα (φώτο) έκανε πάλι το θαύμα της. Έτρεξε τα 100 μ. και νίκησε με χρόνο κάπου στα 10 και μισό δευτερόλεπτα.
Στα χρόνια μου η Ελέην θα τους έπαιρνε όλους τους άνδρες στην Ελλάδα. Ποιος να την κέρδιζε; Ούτε ο Παπαγεωργόπουλος. Είναι δυο φορές χρυσή ολυμπιονίκις στους ολυμπιακούς αγώνες του 2016 και του 2021. Ατομικά ρεκόρ 10.61 στα 100 και 21.53 στα 200 μέτρα ''η κόρη του ανέμου'', ''η βασίλισσα στα σπριντ'' η Elaine Tompson- Herah.
Έχω σταματήσει εδώ κι ένα τέταρτο, της ώρας ή του αιώνα, να λαμβάνω υπ’ όψιν το ρεκόρ σαν μέτρο των δυνατοτήτων του ανθρώπινου οργανισμού. Αδιαφορώ για τις επιδόσεις και τα ρεκόρ. Όσο για τις γυναίκες που κυνηγάνε παγκόσμιες νίκες και μετάλλια, δεν τις πλησιάζω, ακόμα κι αν οι καμπύλες τους παραπέμπουν σε αγριόγατα σεξουαλικότητας.
Που πάει το πράμα; Είπαμε να βγάλουμε την γυναίκα από την κουζίνα. Να κλείσουμε τα αυτιά σε κουβέντες από γυναίκες που στα ίσα λένε πως δεν γουστάρουν να παντρευτούν, να γεννήσουν, να θηλάσουν. Αλλά να φτάσουν να κερδίζουν στον αθλητισμό άνδρες της περασμένης γενιάς, αυτό μάλλον σημαίνει ότι στρέφονται ενάντια στη φύση τους. Στη γυναικεία φύση τους.
Γυναίκα να τρέχει σε δέκα τόσο δευτερόλεπτα τα εκατό μέτρα έχει περάσει από βασανιστήρια, το κορμί και το αίμα της. Την λυπάμαι, δεν την χειροκροτώ. Αυτό δεν είναι αθλητισμός, είναι βαρβαρισμός.
Διαβαστε ακομα: