ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Γεννημένος σε μία μικρή επαρχιακή πόλη της Indiana και μεγαλωμένος σε μια ξυλοπαράγκα στο French Lick, ένα χωριό 2.000 κατοίκων δίπλα στα σύνορα με το Kentucky, που δεν το γράφει ούτε ο χάρτης. Ήταν λευκός, αλλά όχι W.A.S.P. (White Anglo Saxon Protestant). Ένα περίεργο χαρμάνι έτρεχε στις φλέβες του, ανάμικτο με ιρλανδικό, σκωτσέζικο και ινδιάνικο, από κάποια προγιαγιά του, αίμα. Για τις μεγάλες πολιτείες και τους προβολείς της δημοσιότητας που τον περίμεναν ήταν ένας Cave Man, ένας άνθρωπος των σπηλαίων.

Τι είδε λοιπόν ο Πατριάρχης Red σε αυτόν τον νεαρό και τον διάλεξε για επόμενο ηγέτη της δυναστείας των Celtics; Εγώ νομίζω ότι είδε ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ. Εκείνο το σκοτεινό, απειλητικό βλέμμα, αυτό το «υπόδρα ιδών» που έδινε ο Όμηρος στους ήρωες του στην Ιλιάδα μία στιγμή πριν αυτοί τραβήξουν το σπαθί από το θηκάρι τους και γίνει μακελειό. Το βλέμμα του πολεμιστή από ράτσα, αυτού που αρνείται να χάσει. Τo βλέμμα του ηγέτη. Οι λύκοι το αναγνωρίζουν από ένστικτο και ξέρουν τον αρχηγό της αγέλης Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στα αποδυτήρια μίας ομάδας.

Με αυτό το βλέμμα του πολεμιστή διάβηκε το κατώφλι του θρυλικού Boston Garden και πήρε αμέσως το χρίσμα του αρχηγού της φυλής, το οποίο κράτησε για 13 ολόκληρα χρόνια. Επί βασιλείας του οι Celtics έγιναν μία πολεμική μηχανή που είτε κέρδιζε, είτε έχανε, θα τσάκιζε τα κόκκαλα του αντιπάλου. Και όπως οι μακρινοί Κέλτες πρόγονοί του στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά και οι Ινδιάνοι στο Νέο Κόσμο, κάθε φορά που η μάχη έφθανε στο κρίσιμο σημείο, ήταν ΠΑΝΤΑ αυτός εκεί για να κάνει την τελευταία μονομαχία. Ο Bird υπήρξε ο μεγαλύτερος νταής και clutch player στην ιστορία του ΝΒΑ.

Το πεπρωμένο του Bird ήταν να γίνει ένας πραγματικός πολέμαρχος, σαν αυτούς των κέλτικων φυλών των προγόνων του στα Σκωτικά και ιρλανδικά υψίπεδα και των ιθαγενών ινδιάνικων στις μεγάλες αμερικάνικες πεδιάδες προτού πατήσουν το πόδι τους εκεί οι πρώτοι λευκοί. Άλλος σαν και αυτόν δεν υπήρξε. Σε ένα σπορ φτιαγμένο για την μαύρη σωματοδομή και μυϊκή κατασκευή, είναι ο μοναδικός λευκός ανάμεσα στους 5 καλύτερους παίχτες όλων των εποχών. Και από τα κολεγιακά του χρόνια μέχρι τους μεγάλους του θριάμβους με την πράσινη φανέλα, είχε το νταηλίκι να είναι ΑΥΤΟΣ που θα κάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ μέσα στο γήπεδο, όπως μεγαλόπρεπα παραδέχθηκε ο μέγιστος Kareem μετά την ανέλπιστη ήττα των πυραυλοκίνητων Lakers από τους Celtics σε εκείνη την μυθική σειρά των τελικών του ’84.

Δύο είναι τα πιο γνωστά του προσωνύμια. Τον είπαν “Larry Legend”. Και είναι φυσικό. Αλλά τον είπαν και “The Hick (από το “hickory”) from French Lick”. Και ποτέ του δεν τον πείραξε. Το προσωνύμιο Hick στην αμερικάνικη αργκό είναι αρνητικό. Το περίπου αντίστοιχο στη δική μας γλώσσα θα ήταν «στουρνάρι» και «βλάχος». Φαντάζομαι ότι  θα γελάει και με τα δύο ο Bird, γιατί ξέρει ότι είναι πολύ απ’ όλα. Και θρύλος αλλά και στουρνάρι και ο βλάχος από το French Lick. Και κάτι μου λέει ότι πιο πολύ του αρέσει το δεύτερο.  

Διαβαστε ακομα:

ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ