Ο ΝΟΜΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ, ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ…

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Κερδίζει και ο κατώτερος. Να το πούμε πιο σωστά, στο ποδόσφαιρο χάνει και ο καλύτερος. Δεν θα είναι νικητής σίγουρα ο ανώτερος. Ελπίδες να σηκώσει την κούπα έχει και η ομάδα που δεν θα ικανοποιήσει την εξέδρα.

Αυτό έγινε χθες στον τελικό με αντιπάλους την ομαδάρα Λίβερπουλ και την τυχερή(;), όχι μόνο τυχερή, αλλά και ανάξια στο ύψος τέτοιου αγώνα Ρεάλ. Ανάξια, βέβαια, διότι μπάλα βλέπαμε μόνο από τη μια πλευρά, αυτή της αγγλικής ομάδας.

Γιατί φτιάχτηκε το συγκεκριμένο παιχνίδι; Παιχνίδι είναι το ποδόσφαιρο, δεν είναι κάτι άλλο. Ούτε θρησκεία είναι, ούτε ιδεολογία, ούτε κρίνεται κάτι άλλο ανθρώπινο, πατρίδα, παιδεία, φιλία, προδοσία, πόλεμος, ειρήνη και σία. Φτιάχτηκε το ποδόσφαιρο κατ΄ αρχάς διότι άρεσε σ’ αυτούς που το έπαιζαν. Δεν φτιάχτηκε για να το βλέπουν άλλοι. Για να είναι θέαμα σ’ άλλους.

Επειδή, όμως, άρεσε και στην εξέδρα, το ποδόσφαιρο εξελίχθηκε σε θέαμα. Γι’ αυτό διαφοροποιήθηκε με κανόνες και κανονισμούς, προσαρμόστηκε στην πορεία έτσι ώστε να προσφέρεται στα γούστα όχι αυτών που το παίζουν, αλλά μόνο αυτών που το παρακολουθούν.

Και, βέβαια, ποτέ δεν φτιάχτηκε το ποδόσφαιρο, ούτε ποτέ υπήρξε από κανέναν η σκοπιμότητα να δίνεται η ευκαιρία και στον μέτριο να κερδίζει τον καλύτερο. Να, όμως, που συμβαίνει. Όπως το φάγαμε το κέρατο στη μάπα. Από το πρώτο λεπτό η Λίβερπουλ πήρε το ματς επάνω της. Αυτή μονάχα έπαιζε μπάλα. Η άλλη, η βασίλισσα απλά παρακολουθούσε. Λες και δεν βρισκόταν στο στίβο, αλλά μαζί με τους θεατές στην κερκίδα.