ΑΝ ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ...

 
Υπάρχουν παιχνίδια στα οποία ο τζογαδόρος κάνει νηστεία. Ποιος το λέει, να το πει και σε μένα, ότι παίζουμε σ' όλα τα ματς; Όχι, βέβαια. Είναι κάτι ματσάρες που προτιμάς να τις απολαμβάνεις ως ποδοσφαιρόφιλος και να μην τις πλησιάζεις ως τζογαδόρο. Έναν τελικό, για παράδειγμα. Του κυπέλλου στην Ελλάδα, ευρωπαϊκό, παγκόσμιο, εθνικών ομάδων κι  όχι. Είναι παιχνίδια γεμάτα αγκάθια άγρια και σουβλερά. Λεφτά να σου χώνουν στην τσέπη με το ζόρι, λες ''όχι, δεν θα πάρω…''.

Θες να παίξεις; Πρόβλημα. Δεν κρατιέσαι; Δώσε την απάντηση στον εαυτό σου, γιατί θες να πληρώσεις την καβλάτζα σου. Σε αγώνες στους οποίους δεν είναι φρόνιμο να ποντάρουμε ούτε ευρώ. Δεν το επιτρέπουν οι 10 τζογαδόρικες Εντολές. Μπαίνεις στο κόλπο μόνον όταν η απόδοση “λέει”, πρώτη Εντολή. Ρίσκο η πρόβλεψη σε ρευστή αναμέτρηση, δεύτερη Εντολή.

 

Κάποια παιχνίδια έχουν λόγο και δικαιολογούνται μονάχα για την τηλεόραση και τους χορηγούς. Και τους μπουκ. Κάποια απ' αυτά κακώς το λένε “της παρηγοριάς”. Της απελπισίας είναι, όχι της παρηγοριάς, όταν η ομάδα φτάνει μέχρι την πόρτα του τελικού και την βρίσκει κλειδωμένη.
Μη ξεχνάς πως είσαι από πάνω. Η ομάδα παίζει όποτε αποφασίσει η UEFA, η FIFA και η σούπερληγκ, ο τζογαδόρος ο ίδιος αποφασίζει, και πότε θα παίξει, και πόσα θα βάλει στο τραπέζι. Μην το ξεχνάς! Οι ομάδες παίζουν για πάρτη σου, όχι και ποτέ εσύ γι’ αυτές. Τζογαδόρος είσαι. αλλά μην μοιάζει με τον ''ψαρά'' που προσπαθεί να πιάσει ένα ψαράκι με τα χέρια. Δεν γίνεται.

Εσύ επιμένεις να παίξεις; Δεν διαφωνώ. Έχω πρόταση! Παίξε χωρίς φράγκο.

 

- Πώς!

Αυτό λέω. Κάνε παιχνίδι χωρίς να βάλεις χέρι στην τσέπη. Γίνεται! Αμολάω μια προσωπική ιστορία…

…Όποτε ανέβαινα βουνό κτυπούσε ακανόνιστα η καρδιά μου από τη λαχτάρα να παίξω. Και επιτόπου όρμαγα στη ρουλέτα κι άπλωνα μάρκες. Πέρασαν πέντε χρόνια κι έβαλα φρένο. Σε κατάσταση ψυχραιμίας πρώτα κόζαρα τις προτιμήσεις της μπίλιας, και τούτη τη νύχτα έπαιζα “πνευματικά”.

Κανονικό παιχνίδι, έτσι, ε; Πόνταρα σε κάθε μπίλια με τη... σκέψη μονάχα. “Έχανα''; Άλλαζα τραπέζι, και συνέχιζα το... φαντασιακό ''παιχνίδι'' μου κι αν αισθανόμουν ότι μου ερχόταν η ρέντα, τότε έμπαινα στη μάχη με το παραδάκι μου. Αν, όμως, συνέχιζα να τρώω ξύλο, έκανα πάλι παιχνίδι με το... μυαλό, χωρίς λεφτά.

Θες, λοιπόν, σώνει και καλά να παίξεις ένα ματς που δεν προσφέρεται για στοίχημα. Παίξε με την φαντασία σου και με την ευκαιρία κάνε ένα τεστ. Ποια είναι η τζογαδόρικη κλάση σου. Και να χάσεις, κερδισμένος θα’ σαι! Και γιατί έδειξες εγκράτεια, και γιατί δεν ξοδεύτηκες!

Διαβαστε ακομα:

''ΘΗΡΙΑ'' ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ, ΑΜΝΟΙ ΟΙ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΙ